<i></i><i></i>，围庄<i></i>工<i></i>量<i></i><i></i><i></i>，徐牧已经打定主<i></i>，等<i></i>便<i></i>附近<i></i>村<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>愿<i></i>帮忙。
“吃、吃饭<i></i>。”早<i></i><i></i>姜采薇，已经<i></i>芋羹糊糊煮<i></i>，立<i></i>老马场<i></i>间，脆<i></i><i></i><i></i>喊<i></i><i></i><i></i>。
“哈哈，夫<i></i><i></i>真<i></i>贤惠，比<i></i><i></i><i></i>口<i></i>勤快<i></i><i></i>。”
“<i></i>懂<i></i>啥！东<i></i>厉害，夫<i></i><i></i>勤快，<i></i>叫贤内助！”
几<i></i>赶马夫嘻嘻笑笑<i></i>走近，惹<i></i>姜采薇<i></i>闹<i></i><i></i>红脸，<i></i><i></i>仓皇抬头，<i></i><i></i>徐牧<i></i>脸色。
“先吃饭吧。”徐牧<i></i>坐<i></i><i></i>，接<i></i>粗碗，便吸<i></i><i></i><i></i>口。
<i></i>巴<i></i><i></i>马<i></i>做<i></i>炒锅，炒<i></i>蛋包回锅肉啥<i></i>，<i></i><i></i>纪朝<i></i>糊糊，味<i></i>太难<i></i>咽<i></i>。
“陈盛，<i></i><i></i>便交给<i></i>，记<i></i>捶树<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>走<i></i>太远。”待吃<i></i>饭，徐牧匆忙<i></i><i></i>身。
<i></i>老马场<i></i><i></i><i></i>木板，铁定<i></i><i></i>够<i></i>，若需<i></i><i></i>庄<i></i>围<i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i>少木头。
<i></i>且，寻常百姓<i></i><i></i>铁斧长锯，<i></i>伐木<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>石锤<i></i>打<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>树。
“放<i></i>吧东<i></i>，<i></i>门儿清。”
徐牧点点头，陈盛几<i></i>办<i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>口唾沫<i></i><i></i>钉<i></i><i></i>汉
“徐郎，<i></i>、<i></i><i></i><i></i>。”立<i></i>木棚旁，姜采薇声音<i></i>蚊。
“晓<i></i>。”
徐牧脸色微微古怪，<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，带<i></i>司虎，往<i></i>方<i></i><i></i>路外<i></i>村<i></i>走<i></i>。
若<i></i>放<i></i><i></i>世，<i></i><i></i>靠路吃路<i></i>便利村<i></i>，早该富<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>承<i></i>，徐牧刚走入村口，眼<i></i><i></i>景象，几乎让<i></i>惊<i></i>合<i></i>拢嘴。
全<i></i>妇孺老弱，并<i></i>青壮男丁，偶尔<i></i><i></i>两<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>，<i></i><i></i>瘸<i></i>腿，<i></i><i></i>疯疯傻傻<i></i><i></i>痴儿。
整<i></i>村<i></i><i></i>眼望<i></i>，<i></i><i></i>破烂<i></i>堪<i></i>茅房，连<i></i>铺瓦顶<i></i><i></i><i></i>见几户，<i></i><i></i><i></i><i></i>木桩压<i></i>草泥，便草草<i></i><i></i>。