?“陈盛，快准备马车！”
“司虎，<i></i><i></i>帮忙！”
待望州城破<i></i>消息传<i></i>，整<i></i>徐<i></i>庄，迅速<i></i>变<i></i>仓皇<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>初北狄<i></i>突<i></i>叩关<i></i>般，灾难<i></i><i></i>冤<i></i>路窄。
“东<i></i>，<i></i><i></i>酒缸<i></i><i></i>取<i></i>取？”周遵组织<i></i><i></i><i></i>，猛<i></i>间回头<i></i>喊。
“取<i></i><i></i>甚！繁重<i></i>物件<i></i><i></i><i></i><i></i>，快<i></i>套车！”
“晓<i></i><i></i>东<i></i>。”
姜采薇匆匆<i></i>回走<i></i>，<i></i>断清点<i></i><i></i>数物件，走<i></i>太急，钗裙拖<i></i>泥<i></i><i></i>，仅<i></i><i></i>便染满<i></i>尘泥。
李<i></i>婉背<i></i>虎牌盾，退<i></i>庄<i></i>角落，<i></i><i></i><i></i>往奔走<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>哭，却<i></i>哭<i></i><i></i><i></i>。
孩童<i></i>呼叫，妇<i></i><i></i>哀怨，壮汉<i></i>怒吼，<i></i><i></i><i></i>弥散<i></i>整<i></i>庄<i></i><i></i>。
徐牧咬<i></i>牙，冷冷站<i></i>箭楼<i></i>，紧张<i></i>抬<i></i>目光，注目<i></i><i></i>方林路<i></i>方向。
“东<i></i>，<i></i>位<i></i>校尉<i></i>醒<i></i>。”
徐牧收回目光，匆匆走<i></i>箭楼，<i></i><i></i>知望州失陷<i></i><i></i>，<i></i>校尉赵青云<i></i>庄外旧伤迸<i></i>，居<i></i>哭晕<i></i><i></i>，<i></i><i></i>办法，<i></i><i></i>先救回庄<i></i>。
“徐坊主。”赵青云趔趄跑<i></i>，眼睛<i></i><i></i>红肿红肿<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>言相劝。”
徐牧怔<i></i>怔，“官爷，<i></i><i></i>何言？”
“莫叫官爷<i></i>，覆巢<i></i><i></i>，喊姓即<i></i>。”赵青云艰难<i></i>舔<i></i>舔嘴巴，“徐坊主<i></i><i></i>记<i></i>，<i></i>初雍关失陷，几十万难民南<i></i><i></i><i></i>望州。<i></i>望州府官，<i></i>曾放难民入城<i></i>？”