?沿<i></i>偌<i></i><i></i>山林，徐牧五<i></i>寻<i></i><i></i>半<i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>任何线索。
莫<i></i>办法，五<i></i><i></i><i></i>寻<i></i>处干燥<i></i><i></i><i></i>方休息，暖暖身<i></i>烤<i></i>干粮。
“牧哥儿，<i></i><i></i><i></i>跑<i></i><i></i>？”
“应<i></i><i></i><i></i>。”
并非<i></i><i></i>猜测，此<i></i><i></i><i></i>五<i></i>，便离<i></i><i></i>山<i></i>路口<i></i>远，<i></i>且吕奉<i></i>查<i></i>，并<i></i>任何践踏<i></i>痕迹。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>五六<i></i>老匪，<i></i><i></i>山林<i></i><i></i>躲<i></i>。
“东<i></i>，入夜<i></i>难寻。”
徐牧何尝<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i><i></i>并<i></i>任何<i></i>办法，<i></i><i></i>等<i></i>色再亮，继续沿<i></i>山壁<i></i>方向<i></i>找。
“分<i></i>值夜。”徐牧凝声吐<i></i><i></i>句，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>厮杀<i></i>寻觅<i></i>度<i></i>，暂且休息<i></i>轮，并非<i></i>什<i></i>坏<i></i>。
左右，确定<i></i><i></i>几<i></i>老匪<i></i><i></i>逃走，交榜<i></i><i></i>间<i></i><i></i>富余。
雨并未消停半分，直<i></i><i></i>二<i></i><i></i>清晨，依<i></i><i></i>连绵<i></i>绝<i></i><i></i>雨。等徐牧<i></i><i></i>身，<i></i><i></i>笼<i></i><i></i>湿雾，<i></i>快<i></i><i></i>身<i></i>浸透<i></i>。
烤<i></i><i></i>干粮，砍竹筒烧<i></i>热水，待吃饱喝足，<i></i><i></i>五<i></i>，才稍稍恢复<i></i>气神。
“吕奉，走<i></i>边<i></i>山壁。”
“东<i></i>，南<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>曾经<i></i>猎户<i></i>，吕奉比<i></i>其<i></i><i></i><i></i><i></i>，算<i></i><i></i>荒野<i></i><i></i><i></i><i></i>。
披<i></i>蓑衣，抄<i></i>朴刀，负<i></i>铁弓<i></i>箭壶，徐牧才带<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>循<i></i>南<i></i>山壁<i></i>方向，慢慢往<i></i>赶。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>吕奉轻车熟路<i></i>探查<i></i><i></i>，<i></i><i></i>五<i></i>，便走<i></i><i></i>南<i></i><i></i>山壁。
徐牧抬头，<i></i><i></i>果<i></i><i></i>吕奉<i></i>言，南<i></i><i></i>山壁，比<i></i>先<i></i><i></i>山口<i></i>边，更<i></i><i></i><i></i>少<i></i>坨<i></i>山岩，<i></i>及零散<i></i>凹坑。
“东<i></i>，脚印！”
吕奉<i></i>声音，乍<i></i><i></i><i></i>。
等徐牧走近<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>山壁<i></i>，留<i></i><i></i>二三<i></i>磨蹭<i></i>脚印，似<i></i>走路黏<i></i><i></i>湿泥，故<i></i>才碾<i></i>山壁<i></i>，试图磨<i></i>。
“抽刀！”