?“吁。”
常威沉沉喝<i></i><i></i>声，将马车停住。<i></i><i></i><i></i>，常四郎<i></i>边系<i></i>袍<i></i>，<i></i>边<i></i>马车<i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
徐牧勒停<i></i>缰绳，脸色<i></i><i></i>紧张。<i></i>袁陶<i></i>常四郎<i></i>两位，<i></i>相爱<i></i>相杀，指<i></i>定<i></i>闹<i></i>什<i></i>祸<i></i>。
<i></i>实证明，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
微微<i></i>夜色<i></i><i></i>，常四郎停<i></i>脚步，稳立<i></i>袁陶<i></i><i></i>。
“吃<i></i><i></i>。”
“吃<i></i>。<i></i>呢？”袁陶笑<i></i>回答。
“回<i></i>再吃。”
常威<i></i>顾鹰两<i></i>，<i></i><i></i>眼瞪<i></i>眼，若非<i></i><i></i><i></i>主<i></i><i></i>允许，指<i></i>定<i></i>打<i></i>架。
“染<i></i>风寒，早<i></i>回<i></i>歇息。”常四郎系<i></i><i></i>袍<i></i>，<i></i>走几步<i></i>，犹豫<i></i>回<i></i>头。
“<i></i>纪<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>死。”袁陶依<i></i>微笑。
<i></i>句话<i></i>点歧义，常四郎立<i></i>久久，才沉默<i></i>点<i></i>头。
“<i></i>东<i></i>，且记<i></i>。”
袁陶<i></i><i></i>马车，并<i></i><i></i>入车厢，<i></i><i></i>平稳坐<i></i>顾鹰旁边，任<i></i>满<i></i><i></i>夜风，将<i></i><i></i>每<i></i>缕<i></i>梢，<i></i>高高撩<i></i>。
即便<i></i>色<i></i>惨白<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，露<i></i>鼓励<i></i>笑容。
徐牧平举双<i></i>，骑<i></i>马背<i></i>，长长<i></i>揖。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>惜<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坏<i></i>皇朝。”常四郎回<i></i>身，<i></i>袖<i></i><i></i>掏<i></i><i></i><i></i>精致<i></i>瓷瓶，往离<i></i><i></i>马车掷<i></i>。
似<i></i>早料<i></i><i></i><i></i>般，坐<i></i>马车<i></i><i></i>袁陶，轻功掠<i></i>马车几步，伸<i></i>接住<i></i>瓷瓶，<i></i>很快掠回端坐<i></i>马车<i></i>。
“常少爷……<i></i>何<i></i><i></i><i></i>相赠。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。离<i></i>远<i></i>，<i></i><i></i>清各<i></i>神<i></i><i></i>，才<i></i>像<i></i>老友。”
徐牧<i></i>底<i></i>语，估摸<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>太平<i></i>，<i></i>两<i></i>才<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，吃吃酒饮饮茶。