陈盛刚往回跑，便被吕奉<i></i>陆劳两<i></i>捉<i></i><i></i>边，先揍<i></i>二三拳。
晚风<i></i><i></i>，火<i></i>终<i></i>燃<i></i>尽头，让马蹄湖周围<i></i>夜色，再度暗沉沉<i></i><i></i>。
“回<i></i>吧，今夜早<i></i>歇息。”徐牧叹<i></i>口气，抓<i></i><i></i>婢妻<i></i><i></i>，便<i></i>往庄<i></i><i></i>走。
让徐牧奇怪<i></i><i></i>，<i></i>婢妻姜采薇，垂<i></i>头<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“怎<i></i>？莫<i></i>担<i></i>，<i></i><i></i>轮问题<i></i><i></i>。”
每次<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，每次<i></i>死<i></i>逃<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i>四<i></i>财宝箱<i></i>位置，<i></i>且告诉<i></i>。”
徐牧指<i></i><i></i>方向，忽<i></i><i></i>觉<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>仿若<i></i>交待<i></i><i></i><i></i>。
果<i></i>，姜采薇<i></i><i></i><i></i>红<i></i>眼睛，抱<i></i><i></i>哭<i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i>头<i></i>酸。边关烽火连<i></i>，谁敢<i></i><i></i>路平安。何况，姜采薇<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>难民堆<i></i>走<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>知<i></i>其<i></i><i></i>危险。
“莫哭，<i></i>很快便回——”
“徐郎，留<i></i><i></i>。”
姜采薇昂<i></i>头，脸色变<i></i><i></i>比认真。
徐牧<i></i><i></i>怔<i></i>风<i></i>。印象<i></i>，<i></i>婢妻向<i></i><i></i><i></i>脸皮<i></i>薄<i></i><i></i>。<i></i>段<i></i>间，因<i></i>庄<i></i>内外<i></i><i></i><i></i>，很<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i>顾及<i></i>婢妻<i></i><i></i><i></i>。
“徐郎，留、留<i></i><i></i>！”姜采薇红<i></i>眼睛，站<i></i>夜色<i></i>，再度泪雨梨花。
徐牧带<i></i>微微哭腔，应<i></i><i></i>声<i></i><i></i>，将楚楚<i></i>怜<i></i>姜采薇抱<i></i><i></i>，往旁边<i></i>林<i></i><i></i>走<i></i>。
古<i></i><i></i>寄相思<i></i><i></i>法，<i></i><i></i><i></i>，或者<i></i>死<i></i><i></i>边关，<i></i>婢妻该<i></i>何，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i>撑<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>知。
兵荒马乱<i></i><i></i>代，<i></i><i></i><i></i><i></i>念<i></i>，<i></i>非<i></i>带<i></i><i></i>婢妻，<i></i>路平平安安<i></i>走<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>指望<i></i>击即<i></i>，徐牧抱<i></i>姜采薇，两<i></i><i></i><i></i>夜色<i></i><i></i>，融化<i></i><i></i>团。