?风雪<i></i>刀<i></i>般尖利，割<i></i><i></i>脸<i></i>疼。
“停马。”
徐牧皱住眉头，转头喊<i></i><i></i>声。瞬<i></i>间，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>三十骑，纷纷勒停<i></i>缰绳。
黄昏<i></i>雪景<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>村<i></i>，宛若被皑皑白雪遮埋，若非<i></i><i></i>三两走<i></i><i></i><i></i>影，估摸<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死村<i></i>。
“东<i></i>，<i></i><i></i>冻尸。”
徐牧沉默<i></i>点点头，<i></i><i></i>被绝<i></i>命数<i></i><i></i>村落，<i></i>真<i></i>凄惨。
“附近<i></i>房<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>空<i></i><i></i>。”
徐牧抬<i></i>目光，循<i></i><i></i>方<i></i>二三<i></i>影，牵<i></i>马，步履陷入雪<i></i>，留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>鞋拔印<i></i>。
<i></i>二三<i></i>影，似<i></i><i></i>寻找<i></i>什<i></i>，却找<i></i>许久<i></i><i></i>收获，<i></i><i></i>走远<i></i><i></i>，剥<i></i>半张树皮，颤颤巍巍<i></i>抱<i></i>怀<i></i>，往<i></i>急跑，<i></i><i></i><i></i>便跑入<i></i><i></i>间<i></i>石屋<i></i>。
“东<i></i>，<i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i>祠<i></i>吧。”
<i></i>屋<i></i>外，<i></i>扎<i></i>被风雪扑灭<i></i>香头，<i></i>碗冻干<i></i><i></i>血肉。
卫丰走<i></i>两步，抓<i></i>冻干<i></i>血肉嗅<i></i>嗅，整<i></i><i></i><i></i><i></i>色，蓦<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>白。
“东<i></i>，<i></i>并非<i></i>兽肉，或<i></i><i></i>头<i></i><i></i>，<i></i>割肉祭祖。”
风雪漫<i></i>，<i></i><i></i><i></i>入山狩猎，<i></i><i></i><i></i>庄稼估摸<i></i>早充<i></i>赋税。活<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>村<i></i>，被逼入<i></i>绝路。
“哪<i></i>！”<i></i><i></i>，似<i></i>听<i></i><i></i>响<i></i>，几<i></i>披<i></i>兽皮<i></i>青壮，急忙取<i></i>木棍，急匆匆跑<i></i><i></i><i></i>。
各<i></i><i></i>背<i></i>，<i></i>挎<i></i><i></i>张精致<i></i>老木弓，腰<i></i>别<i></i>石镞箭壶。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>便<i></i>刘武嘴<i></i><i></i>山猎<i></i>。
徐牧<i></i>未<i></i>口，<i></i>旁<i></i>卫丰等<i></i>，便纷纷抽<i></i><i></i>长刀，急步跑<i></i>，紧紧护<i></i>徐牧身边。