?雪夜<i></i><i></i>，二三十列<i></i>马车，<i></i>算<i></i>入<i></i>内城，寻<i></i>野镇住<i></i>。
<i></i>数太<i></i>，分<i></i>足足四间客栈。
<i></i>怕<i></i><i></i>黑店<i></i>祸<i></i>，徐牧索性分<i></i>几帮<i></i><i></i><i></i>，轮流值夜。
“东<i></i><i></i><i></i>先立<i></i>威风。”贾周被扶<i></i><i></i>马车，犹豫<i></i><i></i><i></i>口。
徐牧<i></i><i></i>明白其<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>非<i></i>立<i></i><i></i>马威，<i></i>省<i></i>许<i></i><i></i>续<i></i>麻烦。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，势必<i></i>让<i></i><i></i><i></i>群<i></i>，<i></i><i></i>引<i></i>注目，<i></i><i></i><i></i>徐牧<i></i><i></i><i></i>。
“文龙先<i></i>，<i></i>否<i></i>困？”沉默<i></i><i></i>，徐牧凝声<i></i>口。<i></i>管<i></i>何，终归<i></i>新加入<i></i><i></i>，<i></i>问<i></i><i></i>二。
“东<i></i><i></i>与<i></i>秉烛夜谈。”
“称<i></i><i></i>，<i></i><i></i>讲讲话。”
“再<i></i><i></i><i></i>。”
贾周回<i></i>身，谢<i></i><i></i>搀扶<i></i><i></i>名山猎，才撑<i></i>重伤<i></i>身<i></i>，慢慢走<i></i>客栈<i></i>楼梯。
连<i></i>被捅<i></i>二三刀，<i></i><i></i><i></i>般硬挺，<i></i>算<i></i>妙<i></i><i></i>。
犹豫<i></i><i></i>，徐牧走<i></i>几步，搀<i></i>贾周<i></i>身<i></i><i></i>楼。
“<i></i>刘阿东<i></i>打<i></i><i></i>阳郡<i></i><i></i><i></i><i></i>，听<i></i><i></i>位算命老<i></i><i></i>话，立即称帝，定<i></i>号<i></i>顺，<i></i>拜<i></i><i></i><i></i>顺宰辅，便<i></i>像东<i></i><i></i>般，搀<i></i><i></i>走<i></i>几步。”
“<i></i>并非<i></i>假<i></i>。”徐牧<i></i><i></i><i></i>语。
“<i></i>定<i></i>知。”贾周转头，撑<i></i>露<i></i><i></i>笑容，“<i></i>拜东<i></i><i></i>主公，<i></i>并非<i></i>假<i></i>。”
“怎讲。”
“其<i></i>，东<i></i><i></i>荒山<i></i><i></i>，与二三百<i></i>村<i></i><i></i><i></i>，定<i></i><i></i>收拢<i></i>庄<i></i>，<i></i>管目<i></i><i></i>何，终归<i></i><i></i>仁字。”
徐牧淡淡<i></i>笑，<i></i><i></i>应声。