?直<i></i>雪花再度呼啸<i></i><i></i>，徐牧才<i></i>犹未尽<i></i>扶<i></i>贾周，重新走回<i></i>木屋。
“主公，<i></i><i></i><i></i>办法，<i></i>始积粮积铁<i></i>。”躺入被褥<i></i>，贾周犹豫<i></i>，<i></i>留<i></i><i></i>句。
高筑墙广积粮？<i></i>称王？
徐牧犹豫<i></i><i></i>，并未答话。
贾周笑<i></i>笑，闭<i></i>眼缓缓睡<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，微微<i></i>鼾声，便<i></i>响<i></i><i></i><i></i>。
顿<i></i>顿，徐牧返<i></i>身<i></i>，踏步走<i></i><i></i>屋。
约莫<i></i>溃兵<i></i>原因，今<i></i><i></i>取酒<i></i>几<i></i>掌柜，已经吓<i></i>早早离<i></i><i></i>马蹄湖。<i></i>卫丰<i></i>边，<i></i>分<i></i><i></i><i></i>少<i></i>马，跟<i></i><i></i>路护送。
“徐郎，<i></i>月<i></i>酒<i></i><i></i>酿<i></i>。”
“<i></i><i></i>，越陈越香。”
“徐郎闭眼。”姜采薇站<i></i>雪<i></i><i></i>，脸儿<i></i><i></i>红扑，<i></i>知<i></i>冻<i></i>，<i></i><i></i>羞<i></i>。
徐牧笑<i></i>闭<i></i>眼睛，<i></i>未睁<i></i>，便觉<i></i>身<i></i>暖<i></i><i></i>许<i></i>。
“徐郎睁眼吧。”
徐牧睁<i></i>眼睛，左右<i></i><i></i>，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>，已经裹<i></i><i></i>件<i></i>氅，绣<i></i>山水与竹梅，煞<i></i><i></i><i></i>。
先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>件，<i></i><i></i>知哪回打架<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>丢<i></i><i></i>。
“谢娘<i></i>。”徐牧露<i></i>笑容，揽<i></i><i></i>，<i></i>姜采薇<i></i>抱入怀<i></i>，<i></i>舍<i></i><i></i>走回屋，索性便站<i></i>原<i></i>，<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>雪景。
“傻<i></i>，睡<i></i>觉，两<i></i><i></i>便<i></i>暖<i></i><i></i>。”楼台<i></i>，诸葛范喝<i></i>口醉<i></i>仙，龇牙咧嘴<i></i>模<i></i>，<i></i>加<i></i>秃头秃脸<i></i>，像足<i></i><i></i><i></i>老猴。
“<i></i>跟<i></i><i></i>讲，<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>，叫玉<i></i><i></i>郎君，<i></i>称<i></i>纪<i></i><i></i>俊侠儿，<i></i>知<i></i><i></i>少<i></i><i></i>闺秀追<i></i><i></i>，哭哭啼啼<i></i>跟<i></i>走。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>清馆，姑娘<i></i><i></i><i></i>倒贴银<i></i><i></i>，<i></i><i></i>长阳呆<i></i>半月，便赚<i></i>二千两，二千两！”