“莫打脸！”
“<i></i>东<i></i>，<i></i>若杀<i></i>，定<i></i><i></i>惹<i></i>祸端！”
“<i></i>若、<i></i><i></i>银<i></i>买命，万、万两<i></i>何！”
徐牧<i></i>容清冷，整<i></i><i></i>置若罔闻，抬<i></i>连<i></i>抽<i></i><i></i>几<i></i>，直至卢<i></i>钟抱<i></i>头趴<i></i>雪<i></i><i></i>，<i></i><i></i>声声<i></i>惨呼。
“<i></i>东<i></i>莫打、莫打<i></i>，<i></i>知，<i></i>跪<i></i>，<i></i>、<i></i>莫打<i></i>！”
“<i></i><i></i>初并非<i></i>做<i></i>舔血<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>等狗夫，便<i></i><i></i><i></i><i></i>逼死，杀<i></i><i></i>庄<i></i>。”
“便差几步，<i></i>便被逼<i></i>梁山！”
徐牧咬<i></i>牙，<i></i><i></i><i></i>枯柳枝，愤怒<i></i>再次抽<i></i>。
穿越边关，<i></i>见<i></i>太<i></i><i></i><i></i>死，富贵<i></i>与狗吏，将<i></i>逼<i></i><i></i>丧<i></i><i></i>犬。
“<i></i>东<i></i><i></i>记<i></i><i></i>，内城并<i></i>梁山<i></i><i></i>儿。<i></i>、<i></i>莫打<i></i>，<i></i>腰断<i></i>。”
咔。
枯柳枝<i></i><i></i>折断。
卢<i></i>钟仰<i></i>满<i></i>鲜血<i></i>脸，惊恐<i></i>眼色<i></i>，露<i></i>微微惊喜。
“司虎，再折八根柳枝。”
卢<i></i>钟怔<i></i>怔，嚎啕<i></i>惨叫再度响<i></i>，<i></i><i></i>轮，<i></i><i></i>真<i></i>怕<i></i>，仓皇间，紧紧爬<i></i><i></i>徐牧<i></i><i></i>，<i></i>断<i></i>磕<i></i>头。
“卢公<i></i>，莫磕<i></i>。”徐牧喘<i></i>口气，<i></i>股难<i></i>宣泄<i></i>怒火，依<i></i><i></i>胸膛滚<i></i>。
“<i></i>东<i></i>此话、此话！<i></i>若饶<i></i><i></i><i></i>回吧！”
“<i></i>辈<i></i>再<i></i>吧。”
徐牧仰<i></i>头，任风雪割<i></i>脸庞，<i></i>股难<i></i>言状<i></i>舒服。
<i></i>路<i></i><i></i>翼翼，并非<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>顾头顾尾<i></i><i></i>。<i></i>袁陶<i></i>言，<i></i><i></i>藏拙。<i></i><i></i>烂<i></i>泥巴<i></i><i></i><i></i>棍夫，连白<i></i><i></i><i></i><i></i>二两银，<i></i><i></i><i></i>婢妻<i></i>苦籍银<i></i>，<i></i><i></i>何破局。