“<i></i><i></i>绝<i></i><i></i>路，即便<i></i>公<i></i>怜<i></i>，父王<i></i>佑<i></i>——”
<i></i><i></i>施礼<i></i>揖<i></i><i></i>王爷董文，直接被司虎扛<i></i><i></i>肩<i></i>，<i></i>溜烟儿往<i></i>跑<i></i>。
四周围，<i></i>义军<i></i>惨呼，官军<i></i>怒吼，声声叠<i></i>，宛若<i></i>震碎风雪。
“<i></i>平<i></i>！吾皇亲临城头督战！”
“<i></i><i></i>英雄<i></i>聚，杀<i></i><i></i><i></i>新<i></i><i></i>。”
远处<i></i>城头<i></i>，数<i></i>清<i></i><i></i>头攒<i></i>，被<i></i>拨拨<i></i>飞矢，射死栽落。<i></i><i></i>许<i></i>褴褛<i></i>堪<i></i>百姓被蛊惑，疯<i></i>般扑<i></i>城头，顶替<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>场景，<i></i>见<i></i>许<i></i>回，终究<i></i><i></i><i></i>难释怀。
诸葛范<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>切莫做<i></i><i></i>客。<i></i>走马观花，<i></i>惊<i></i>险<i></i>走完<i></i><i></i>。
“主公，走吧。”
徐牧沉沉迈<i></i>脚步，<i></i>贾周<i></i><i></i>，随<i></i><i></i>方司虎<i></i><i></i>影，冷冷走入<i></i>巷<i></i>。
……
“东<i></i>，入夜<i></i>。”
昏暗<i></i><i></i>窖<i></i>，两<i></i>青龙营<i></i><i></i>汉寻<i></i>盏老马灯，点亮<i></i><i></i>，<i></i>捻<i></i><i></i><i></i>弱，<i></i>余微弱至极<i></i>光芒，映<i></i>浅浅<i></i>亮堂。
“便<i></i><i></i>此<i></i>，<i></i>父王<i></i>喜欢<i></i>，让<i></i>将<i></i>包袱，带入内城转交。”
董文哆嗦<i></i>声音，<i></i>怀<i></i>掏<i></i><i></i><i></i><i></i>包袱，捧<i></i>许久，<i></i>知该<i></i>该递<i></i><i></i>。
徐牧叹<i></i>口气，<i></i>凉州<i></i>王爷<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>蠢，若<i></i>换<i></i>骗宝<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候该<i></i>逞<i></i>吧。
“<i></i>带<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>交给侯爷。”
关<i></i><i></i>头<i></i>东西，徐牧并<i></i>太<i></i>兴致。<i></i><i></i>遭，实则<i></i><i></i><i></i><i></i>回帮忙。
<i></i><i></i><i></i>功<i></i><i></i>，<i></i>更希望<i></i>袁陶<i></i><i></i>，等<i></i><i></i>份类<i></i>私兵公证<i></i><i></i>东西。