萧远鹿露<i></i>笑容，继<i></i><i></i>低头，<i></i><i></i><i></i><i></i>桌<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>酿酒徒。”
“明<i></i><i></i>殿议<i></i>吃<i></i>席。另外，<i></i><i></i>酒水<i></i>营收，本相每月<i></i>五<i></i>。”
徐牧<i></i>色犹豫。
“相爷，庄<i></i><i></i>近<i></i>营收并<i></i><i></i>，暂<i></i>三<i></i><i></i>何。”
“五<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i>便调头滚<i></i>长阳。”
徐牧<i></i>底冷笑，王朝<i></i><i></i><i></i><i></i>宰辅，怪<i></i><i></i><i></i>烂。便<i></i>袁陶<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>蛀虫<i></i>倒，<i></i>纪<i></i>万千<i></i>民，便<i></i>救<i></i><i></i>救。
“相爷，知晓<i></i>。”堆<i></i><i></i>声叹气，徐牧慢慢<i></i>口。
萧远鹿笑<i></i><i></i><i></i>身，约莫<i></i>记<i></i><i></i>什<i></i>，<i></i>唤<i></i><i></i>声，旁边<i></i>老文士陈庐，立即将木箱<i></i>抱<i></i>，冲<i></i>徐牧挤<i></i><i></i>嬉笑<i></i>眼色。
“恭喜<i></i>东<i></i>，今夜先<i></i>此处休息，明<i></i>便<i></i>吃席<i></i>。”
“<i></i>谢。”
……
等<i></i>走远，徐牧才缓缓闭<i></i>眼。
“牧哥儿，<i></i><i></i>吧？”司虎<i></i>满脸恼怒，“先<i></i><i></i>两<i></i>东西，<i></i>直盯<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>。”徐牧吐<i></i><i></i>口气。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，古<i></i><i></i><i></i>夙愿，<i></i>真<i></i>义<i></i>容辞<i></i>奔赴。
“<i></i>牧哥儿，<i></i>等怎<i></i>做。”
“夜<i></i>再<i></i>。”
<i></i>外头，应<i></i><i></i>盯梢<i></i><i></i>。狗相贪财<i></i>，<i></i>终归<i></i>阴狠<i></i>骨<i></i><i></i><i></i><i></i>。否则，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>，趁<i></i>袁陶离<i></i>长阳，杀顾命<i></i>臣，费尽<i></i>机让幼帝认<i></i>相父。
入<i></i>皇宫，武器<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>带<i></i>，<i></i>放<i></i>风将军<i></i>身<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，像司虎<i></i><i></i>，抡<i></i>石头<i></i><i></i><i></i>武器<i></i>使。
走<i></i>偏殿，徐牧四顾扫<i></i>几眼，<i></i><i></i>惜，并未<i></i>清暗哨<i></i>位置。
若<i></i>弓狗<i></i>，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>，简直<i></i>迎刃<i></i>解。