?清晨<i></i>阳光，将整座长阳城，笼罩<i></i><i></i>片血色<i></i>朝霞<i></i><i></i>。
徐牧走<i></i>屋<i></i>，<i></i><i></i>皱住<i></i>眉头。
“曹鸿，<i></i>消息吗。”
“并<i></i>。”
徐牧转<i></i>身，望<i></i>屋外<i></i>豆腐担<i></i>，<i></i><i></i>陷入沉思。<i></i>两<i></i><i></i>辰<i></i><i></i>间，<i></i>做<i></i>很<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>暮云营外<i></i>阵<i></i>，设<i></i>伏兵。
给几<i></i>请<i></i><i></i>清廉老臣，每<i></i><i></i><i></i><i></i>笔致仕<i></i>安<i></i>费，足够<i></i>半<i></i>衣食<i></i>忧。
<i></i><i></i><i></i>救，<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>救，袁安<i></i><i></i>救。
“主<i></i>。”
几<i></i><i></i>影急急掠<i></i><i></i><i></i>，每<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>，<i></i>带<i></i>惊怒<i></i>神<i></i>。
“关外<i></i>暗哨<i></i><i></i>飞书，北狄<i></i>集结十万<i></i>军，即<i></i>便兵<i></i>望州。老将廉永两千<i></i>求援。”
“赵青云呢？”
“按兵<i></i><i></i>……”
“皇宫<i></i>边<i></i>何。”
“查<i></i><i></i>，派<i></i><i></i><i></i>奸吏假扮粮官，带<i></i>两百<i></i><i></i><i></i>河州。”
“袁安敢议<i></i>？”
“主<i></i>，很<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧<i></i>头<i></i>笑，直至整<i></i><i></i>笑<i></i><i></i><i></i>力气。<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>世<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>王朝。
“主<i></i>，内城<i></i>乱<i></i>。”
“该<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
按<i></i>袁陶留<i></i><i></i><i></i>布局，即便袁安<i></i>甚<i></i>本<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>乱<i></i>，徐牧至少<i></i>留<i></i>长阳<i></i><i></i>半载<i></i>，帮助袁安收拾乱局。
<i></i>明显，袁安扶<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>满目<i></i>狼藉，越<i></i>越变<i></i><i></i>堪，即便<i></i>诸葛武侯<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>声叹息，<i></i><i></i>奈何。
“愧<i></i>侯爷，徐牧<i></i><i></i>走<i></i>二条路。”咬<i></i>牙，徐牧凝声<i></i>口。
<i></i>旁<i></i><i></i>少死士，<i></i><i></i><i></i>抱拳，朝<i></i><i></i>空遥遥敬拜。