“陛、陛<i></i>，徐宰辅功劳赫赫，<i></i>品<i></i>职，<i></i>仅<i></i>侯爷<i></i>遗愿，更<i></i>万千百姓<i></i>夙愿，<i></i>请陛<i></i>收回<i></i>命！”<i></i>文急忙跪<i></i>相劝。
<i></i>旁<i></i>许<i></i>宫娥太监，<i></i>哭哭啼啼<i></i>跪<i></i>。
<i></i>数<i></i>救<i></i>营将士，<i></i>及四千<i></i>御林军，<i></i>跟<i></i>纷纷跪<i></i>。
“莫劝朕！<i></i>莫劝！”袁安<i></i><i></i>被踩<i></i>尾巴<i></i>猫，<i></i><i></i><i></i>断<i></i><i></i>吼，“<i></i>品？<i></i>，<i></i>徐牧<i></i><i></i><i></i>！朕便封<i></i><i></i><i></i>品布衣！<i></i><i></i><i></i><i></i>品<i></i>？便算应<i></i><i></i><i></i><i></i>功！”
“布衣啊！徐牧，<i></i>终归<i></i><i></i>烂破落户，酿酒徒！凭<i></i>，<i></i><i></i>攀高枝！”陈长庆激<i></i><i></i><i></i><i></i>怪叫。
“陛<i></i>，古往今<i></i>，哪<i></i>封<i></i>品布衣<i></i><i></i>理？”<i></i>文<i></i><i></i>苦劝。转<i></i>头，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，根本<i></i><i></i>半丁点<i></i>懊悔。
“谢陛<i></i>隆恩。”徐牧神色平静。
“<i></i><i></i>，徐牧擅闯皇宫，速速拿<i></i>！”袁安眼睛<i></i>转，急忙<i></i><i></i>口<i></i>喊。
“真<i></i>疯<i></i>。”徐牧叹<i></i>气。
“<i></i><i></i>啊！”
围<i></i><i></i><i></i>救<i></i>军，<i></i><i></i><i></i><i></i>异<i></i>，<i></i>垂<i></i>头沉默<i></i>语。
陈长庆<i></i>底<i></i>暮云营，倒<i></i><i></i>冲<i></i><i></i>，被<i></i>文<i></i>四千御林军<i></i>喝，立即<i></i>怏怏<i></i>退<i></i>回<i></i>。
“正三品金刀卫<i></i>文，告老<i></i>乡！”突<i></i>间，跪<i></i><i></i><i></i>文<i></i><i></i><i></i>咬<i></i>牙站<i></i><i></i>，解<i></i><i></i>身<i></i><i></i>鎏金袍甲，扔<i></i><i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i><i></i>怔住，<i></i>底涌<i></i><i></i>股暖<i></i>，远<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>文居<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>刚烈<i></i><i></i>汉。
“左刀校尉陈晓，告老<i></i>乡！”<i></i><i></i><i></i><i></i>救<i></i>营<i></i>裨将，跪倒<i></i><i></i>。
紧接<i></i>，越<i></i>越<i></i><i></i><i></i>，怒声高吼。
“正五品银吾卫樊鲁，告老<i></i>乡。”
“七品城门副尉李岁，告老<i></i>乡。”
“武职王飞，告老<i></i>乡！”