“<i></i>！”徐牧眼睛微红，倒满<i></i><i></i><i></i>酒，洒<i></i>坟头<i></i><i></i>。
“陈白山，告诉侯爷，<i></i><i></i>刀<i></i>否锈<i></i>？”
<i></i><i></i>老卒精神抖擞，稳步<i></i>列，屈膝跪<i></i>坟山<i></i>。
“老夫陈白山，六十<i></i>四，尚<i></i><i></i>刀劈马！愿跟<i></i>徐将军，再杀<i></i><i></i>场！”
“张峰！”
“徐将军<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>让<i></i><i></i><i></i>百姓<i></i>吃饱饭，老<i></i>饿惯<i></i><i></i><i></i>，<i></i>见<i></i><i></i>妻儿邻<i></i>受饿，<i></i><i></i>敢<i></i>，老<i></i><i></i>！”
“马忠！”
“侯爷，马忠<i></i><i></i><i></i>宫<i></i>太监，<i></i>即便<i></i><i></i>半截，老<i></i><i></i><i></i>吊卵<i></i>汉，拿<i></i><i></i>刀，杀<i></i><i></i><i></i>！”
……
“<i></i>！”徐牧咬<i></i>牙关，眼泪珠<i></i>滚入酒碗。
<i></i>站<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>头，万余<i></i><i></i>影<i></i>跟<i></i><i></i>身。
“<i></i><i></i><i></i>，哪<i></i><i></i><i></i>灰沉沉！<i></i>公<i></i>怜，朝堂<i></i>争，老<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抢！”
“<i></i>饮！”
满口<i></i>烈酒滚入喉头，徐牧舒服<i></i>打<i></i><i></i><i></i>酒嗝，<i></i>抬<i></i><i></i>，将酒碗怒摔<i></i><i></i><i></i>。
乓。
乓乓乓。
<i></i>万<i></i><i></i>，<i></i>跟<i></i>声声怒吼，将酒碗纷纷摔碎。
“<i></i>儿郎，浑身<i></i>胆！”
……
坐<i></i>龙椅<i></i>，袁安抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i><i></i>，已<i></i><i></i><i></i>空荡荡<i></i>金銮殿。
“<i></i><i></i><i></i>品布衣，<i></i><i></i><i></i>长阳城？”
每每听<i></i>徐牧<i></i>名字，莫名<i></i>，<i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>悸。