“<i></i><i></i>，望州<i></i><i></i>场<i></i>火，<i></i>烧死很<i></i>狄狗！”骑<i></i>老马<i></i>廉永，声音显<i></i><i></i>比欢喜。
“确<i></i>。”徐牧<i></i>松<i></i>口气。<i></i>管怎<i></i>，<i></i><i></i>次撤退<i></i><i></i><i></i>，<i></i>算<i></i>顺利。
至少短<i></i><i></i>内，<i></i><i></i>担<i></i><i></i><i></i>追兵围剿。
<i></i><i></i>，北狄<i></i><i></i>军，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>火<i></i><i></i>烧掉<i></i>。估摸<i></i><i></i><i></i>头援军<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>变<i></i>更加凶戾异常。
“<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i>路<i></i>遇见赵青云<i></i><i></i>贼<i></i>！”廉永单<i></i>提刀，语气带<i></i>愤恨。
古往今<i></i>，<i></i>袁陶廉永<i></i>般<i></i>忠义<i></i>臣，<i></i>恨<i></i>，莫<i></i><i></i>像赵青云<i></i><i></i><i></i>叛贼。
“<i></i>寻思<i></i>，或许<i></i>河州便<i></i>碰<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>河州，赵青云仿若丧<i></i><i></i>犬，<i></i><i></i>狄<i></i><i></i>言，更<i></i><i></i><i></i><i></i>价值，<i></i><i></i>，定<i></i><i></i><i></i>办法抢回河州城。
“河州？<i></i>便<i></i>，若让<i></i>抓<i></i><i></i>，定<i></i>砍<i></i><i></i><i></i>头！”廉永<i></i><i></i>气怒<i></i>比，<i></i><i></i><i></i><i></i>脏<i></i>，差点<i></i>整<i></i><i></i>原，置<i></i>水深火热<i></i><i></i>。
“老爷<i></i>，<i></i>等先赶路。”
“河州城内<i></i>营<i></i>，已经温酒杀肉，若落<i></i><i></i><i></i>，则<i></i>慢<i></i>！”
加<i></i><i></i><i></i>拢共三万<i></i><i></i><i></i>马，齐吼连连，提<i></i><i></i>波士气，循<i></i>长蛇<i></i>队形，迅速往河州<i></i>方向回赶。
随<i></i><i></i>军<i></i>河州<i></i>，尚<i></i>三四万<i></i>百姓，<i></i>怕<i></i><i></i>跟<i></i>慢<i></i>，<i></i>陷入狄<i></i><i></i>围剿，即便<i></i>力，即便<i></i>路嚎啕，<i></i><i></i>脚步迈<i></i>飞快，<i></i>敢<i></i>丝毫停滞。
<i></i>色<i></i><i></i>黄昏。
春<i></i><i></i>属<i></i>边关，<i></i>并<i></i>任何“画戟朱楼映晚霞”<i></i>盛景，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>漠孤烟，<i></i>屎色<i></i><i></i>空直<i></i>云霄，与边关黄沙遥遥相映，组<i></i><i></i>幅萧杀至极<i></i>画<i></i>。
“牧哥儿，<i></i><i></i>几十<i></i>百姓累倒<i></i>。”
徐牧回头<i></i><i></i><i></i>眼，走<i></i><i></i>军<i></i>间<i></i>三四万百姓，许<i></i><i></i>已经<i></i><i></i>力气，<i></i><i></i><i></i>近折<i></i>枯枝树棍，拼命撑<i></i>身<i></i>赶路。