拓跋照语气寥寥，“什<i></i><i></i><i></i>将，<i></i>带什<i></i><i></i><i></i>兵。莫非<i></i><i></i>，<i></i><i></i>北狄<i></i>汗王，及<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东<i></i>？”
“<i></i>东<i></i>杀<i></i><i></i>围剿，<i></i>知<i></i><i></i><i></i>做什<i></i>。”许久，拓跋照艰难闭<i></i>眼睛。
<i></i><i></i>记<i></i>清，<i></i>东<i></i>带<i></i>四千<i></i><i></i>奔袭离<i></i>，<i></i><i></i><i></i>追兵莫<i></i>敢深追，分明<i></i>被十骑连环马撞崩<i></i>士气。
士气崩坏，乃<i></i>兵<i></i><i></i>忌。
拓跋照突<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>明白，<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>绝<i></i>求<i></i>，<i></i>真<i></i>玩<i></i><i></i>。
“入夜，鸣金收兵！”
“十万狄骑，分<i></i>十组，轮番夜射城关，莫给<i></i>原守军放松<i></i><i></i>机。”
……
“列位袍泽，解<i></i>铁索。”
徐牧喘<i></i><i></i>口气，抬头<i></i><i></i><i></i>色，此<i></i>已经彻底入<i></i>黑夜。<i></i>间刚<i></i>，借<i></i>夜色<i></i>掩护，终归<i></i>杀<i></i><i></i>重围。
“徐将，<i></i>剩四千三百<i></i><i></i><i></i>。”<i></i><i></i>裨将走<i></i>，声音带<i></i>悲痛。
徐牧沉默<i></i>言。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，即便熟悉<i></i>冷兵器战场<i></i>残酷，<i></i>听<i></i><i></i><i></i>数字，<i></i>依<i></i><i></i>沉重<i></i>比。
<i></i><i></i><i></i>句话。打仗，<i></i><i></i>死<i></i>。
若<i></i><i></i><i></i>河州，替河州城减<i></i>压力，凭<i></i>北狄<i></i><i></i>精良器械，定<i></i><i></i>守<i></i>住<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>期望，<i></i>几<i></i>快马邮师，<i></i><i></i>再快<i></i><i></i>，让常四郎早点驰军<i></i>援。
“徐将，战<i></i>停<i></i>。”
徐牧微微皱眉，<i></i>原先<i></i><i></i><i></i>拓跋照<i></i>夜战拼耗，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>顾及<i></i>军<i></i>士气。
“徐将，<i></i>等怎办。”