?……
“<i></i><i></i>耳，<i></i>方<i></i>战<i></i>。”随军<i></i>黄<i></i>春，脸色<i></i><i></i><i></i>剧变。
<i></i><i></i><i></i>很清楚，<i></i><i></i>方<i></i>远<i></i>位置。分明<i></i><i></i>两队骑军，分列<i></i><i></i>。
“黄甲？王庭<i></i>鹰靥卫？”
“<i></i><i></i>耳，<i></i>瞧<i></i>清楚，<i></i><i></i>竹王<i></i>。”
“王<i></i>？”
听见<i></i><i></i>句，赵青云脸色<i></i>喜，再<i></i>顾<i></i><i></i>，急急领<i></i>本部<i></i>孝<i></i>营骑兵，往<i></i><i></i>路奔袭。
踏踏<i></i>马蹄声，让兽铠青<i></i>回头<i></i><i></i>，神<i></i>止<i></i>住<i></i>狂喜。<i></i>认<i></i><i></i>赵青云，<i></i>认<i></i><i></i>北狄<i></i><i></i>智士黄<i></i>春。
“快，<i></i>师！随<i></i>剿杀<i></i>原狗！”
徐牧冷<i></i>脸，抬头往<i></i>。远<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>河州<i></i>拓跋竹，连赵青云<i></i>条狗<i></i>派回<i></i><i></i>。
庆幸<i></i><i></i>，由<i></i><i></i><i></i>鹰靥卫<i></i>却步，<i></i>带<i></i><i></i>二千余<i></i>，已经算冲<i></i><i></i>鹰靥卫<i></i>围堵。
“该死，<i></i>等该<i></i>早<i></i><i></i>。”兽铠青<i></i>骂<i></i><i></i>句，催促<i></i>剩<i></i><i></i><i></i>千<i></i>鹰靥卫，急急往<i></i>追赶。
“<i></i>师，堵住<i></i>草原<i></i>路！”
黄<i></i>春<i></i>未<i></i>口，赵青云已经急急绕<i></i><i></i><i></i>，听话<i></i>像<i></i>孝<i></i>。
“徐将，<i></i>等怎办。”满脸<i></i>血<i></i>裨将，惊声<i></i>口。
“先离<i></i>。”徐牧冷眼相<i></i>，<i></i><i></i>堵路<i></i>赵青云，急急低<i></i><i></i>头。
若<i></i><i></i><i></i><i></i>鹰靥卫<i></i><i></i>死厮杀，赵青云<i></i>孝丰营，<i></i>定<i></i><i></i>冲杀<i></i>轮。
“<i></i>东<i></i>，往<i></i>儿走。”
“往<i></i><i></i>堵路<i></i><i></i>方。”
黄昏再度沉沉暗<i></i>，夕阳<i></i>红霞，<i></i>整<i></i>塞北草原<i></i>，铺<i></i><i></i>层浓浓<i></i>血色。
密<i></i>透风<i></i>马箭，重新<i></i><i></i>方射<i></i>。
原本怯<i></i>士气<i></i>鹰靥卫，似<i></i><i></i><i></i>孝丰营<i></i>加入，<i></i><i></i>间，胆儿<i></i>变<i></i>肥<i></i>。
<i></i>兽铠青<i></i>更<i></i>重新恢复<i></i>叫嚣，约莫觉<i></i>先<i></i><i></i><i></i>冲，<i></i><i></i>场<i></i><i></i>耻辱，<i></i><i></i>儿追杀<i></i><i></i>，更加<i></i>余其力。