“走吧。”
约莫<i></i>黄昏<i></i>。山林<i></i>树荫，终归遮<i></i>住头顶<i></i>黑暗，<i></i>袭雾笼笼<i></i>夜色，仓皇铺<i></i><i></i><i></i>。
“徐将，<i></i>永南郡<i></i>。”
连<i></i>奔<i></i><i></i>四<i></i><i></i>余，终归<i></i><i></i>目<i></i><i></i>。<i></i>徐牧抬<i></i>头，便止<i></i>住<i></i><i></i><i></i>沉默。
比<i></i>曾经被江匪占据<i></i>白鹭郡，<i></i><i></i><i></i>蜀南王<i></i>，显<i></i>更加破败。乍<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i>镇<i></i>般。
城墙低矮，城门<i></i>锈，连<i></i>插<i></i>城头<i></i>营旗，随<i></i>风吹雨淋，<i></i>褪<i></i>辨<i></i><i></i>原本颜色。
<i></i><i></i>寥寥，偶尔见<i></i>烧炭回<i></i><i></i>百姓，<i></i><i></i>赶<i></i>老马，气喘吁吁<i></i>跟<i></i>慢跑。
城门<i></i>守军，仅仅七八<i></i>，袍甲便分<i></i>四五<i></i>参差<i></i>齐<i></i>制式。
“陈相，请随<i></i>入城。”
十余护卫显<i></i>很高兴，刚入城<i></i>，便将先<i></i>省<i></i><i></i><i></i>吃食，送给<i></i>久等<i></i><i></i><i></i>帮穷苦孩童。
袍<i></i><i></i><i></i>破烂，脸色带<i></i>饥黄。连神经<i></i>条<i></i>司虎，<i></i>难<i></i><i></i>方<i></i><i></i>回，<i></i>包袱<i></i>分<i></i>八<i></i>馒头<i></i><i></i>。
“主公。”窦通带<i></i><i></i>队<i></i>马，欢喜<i></i>迎<i></i><i></i><i></i>。
实际<i></i>，<i></i><i></i>窦通愿<i></i>，<i></i>论蜀南再怎<i></i>穷困贫瘠，<i></i>照<i></i><i></i>刮<i></i>盆满钵钵。<i></i>很庆幸，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>做。
<i></i><i></i><i></i>尽<i></i><i></i><i></i><i></i>法<i></i>，延续<i></i>蜀南二郡<i></i>命运。放<i></i>内城，<i></i><i></i><i></i><i></i>立<i></i>三世<i></i>祠，<i></i>算轻<i></i>。
“主公<i></i>路辛苦，府<i></i>已备<i></i>酒宴，请随<i></i><i></i>。”
徐牧顿<i></i>顿，“窦通，蛮兵<i></i><i></i><i></i><i></i>何<i></i>？”
早几<i></i>窦通赶回，<i></i>因<i></i>蜀南边境，<i></i><i></i>蛮<i></i>洞主，聚<i></i>二三千<i></i>蛮兵，<i></i><i></i><i></i>山掳掠。
“已经<i></i><i></i><i></i>。死<i></i>二三百<i></i>，<i></i><i></i>蛮狗<i></i>逃回<i></i>深山。”