“何敢，<i></i>等贩马<i></i>蜀，<i></i><i></i><i></i>趁<i></i>白<i></i>，早早<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧陷入沉思。
乱世越乱，便<i></i>越愚昧，比方<i></i>汤江城<i></i>老庙<i></i>，猎户村<i></i>割腿肉祭祖，<i></i><i></i><i></i>悬崖底，<i></i><i></i>山鬼<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i>信。
<i></i><i></i><i></i>乡<i></i>姥姥<i></i>，半夜<i></i>二点，<i></i>敢走半<i></i><i></i>路，<i></i>林<i></i><i></i><i></i>茅草厕。
<i></i>胆<i></i><i></i>，吊<i></i>卵，什<i></i>魑魅鬼怪<i></i><i></i>躲<i></i><i></i>。
“窦通，今夜留宿<i></i>此。”
窦通怔<i></i>怔，抬头<i></i>见徐牧<i></i>笃定神色，终归放弃<i></i>再劝<i></i>念头，<i></i><i></i>稳稳点头。
“<i></i><i></i>，<i></i>拾枯柴。”
即便近<i></i>黄昏，<i></i>空<i></i>依<i></i>飘<i></i>细雨。<i></i>拾枯柴，<i></i><i></i>往林<i></i>深处走。
随<i></i><i></i><i></i>千余蜀南士卒，虽<i></i><i></i><i></i>困惑担忧，<i></i><i></i>见徐牧<i></i>窦通<i></i>模<i></i>，终归咬<i></i>牙，分队<i></i>忙活<i></i>。
“主公，若<i></i><i></i>，先列<i></i>步弓阵。”窦通<i></i><i></i><i></i><i></i>担<i></i>，“听老<i></i><i></i>，<i></i><i></i>山鬼擅长攀爬，几<i></i>转眼，便<i></i>爬<i></i><i></i>，将<i></i>拖入悬崖底。”
徐牧笑<i></i>笑，“窦通，<i></i>且<i></i><i></i>，若入夜真<i></i>山鬼，<i></i><i></i>什<i></i>模<i></i>。”
……
彻底入夜。
即便搭<i></i>木棚点篝火，徐牧<i></i>让<i></i>离<i></i>稍远<i></i><i></i>。
悬崖<i></i><i></i>东西，<i></i>非<i></i>野兽<i></i>类，见<i></i>火，若<i></i>蛰伏<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i>玩<i></i>。
“司虎，再扔匹病马。”
司虎惊惊乍乍<i></i>走近，将<i></i>匹病马抛<i></i><i></i>悬崖底。