“王爷<i></i><i></i>思，让白将军……据城<i></i>守。”
“糊涂。”白任冷笑，“莫<i></i>忘<i></i>，<i></i>父<i></i>谁？<i></i><i></i><i></i><i></i>，便熟读兵书。”
“呵呵，<i></i>父白凛。<i></i>初凉州犯边，<i></i>父<i></i>二千<i></i>军，据守峪关，挡住<i></i>凉州蛮<i></i><i></i>四万精锐，足足<i></i>月<i></i>久。”
“若<i></i><i></i><i></i>侯爷讲<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>外州<i></i><i></i>入蜀？”
<i></i>话<i></i>裨将，声音<i></i><i></i>犹豫，“白将，需、需<i></i><i></i>。<i></i>位布衣贼，<i></i><i></i>泛泛<i></i>辈。”
“<i></i>白任<i></i>并列蜀州四名将，亦<i></i><i></i>泛泛<i></i>辈。”
“兵法<i></i>云，敌势若寡，<i></i><i></i>围杀<i></i>计，四<i></i><i></i>剿！”
“传<i></i>军令，速速<i></i>师虎蛮营，围剿布衣贼！”
“此<i></i>番，乃<i></i>白甲军，名扬<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
……
蜀州<i></i>山林<i></i>，<i></i><i></i><i></i>徐<i></i>军，<i></i>始原<i></i>休整。
斥候带回<i></i><i></i>消息，<i></i><i></i><i></i>妙。
<i></i>韩九<i></i><i></i>，离<i></i><i></i>近<i></i>两万白甲营，已经<i></i><i></i>栀水郡，往<i></i><i></i>迎<i></i><i></i><i></i>。
另外，<i></i><i></i><i></i>另<i></i>边<i></i>位置，四万<i></i>虎蛮营，<i></i><i></i>始围拢。
先<i></i>贾周<i></i>使凉州，算<i></i>很<i></i>功。凉州军<i></i>佯攻，估摸<i></i><i></i><i></i>拖住五六万<i></i><i></i>军，奔赴峪关。
<i></i><i></i>，摆<i></i>徐<i></i>军<i></i><i></i><i></i><i></i>六万敌军，便<i></i><i></i><i></i><i></i>阻碍。
“窦通，白任此<i></i><i></i>何？”
<i></i>旁<i></i>窦通<i></i><i></i><i></i>，“主公……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧怔<i></i>怔，“<i></i>何<i></i><i></i><i></i>？”
“白任<i></i>父亲白凛，确<i></i><i></i>代名将。<i></i>初二千<i></i>守峪关，挡住<i></i>凉州<i></i>数万精锐，寸步难<i></i>。<i></i>白任<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>父亲白凛<i></i>教导<i></i>，熟读兵书，修习兵法。听<i></i>，蜀<i></i>王<i></i><i></i>将王<i></i>，<i></i>嫁<i></i><i></i>。”