“并非本将<i></i><i></i>，本将乃<i></i>蜀州四<i></i>名将，<i></i><i></i>带军平叛，八百叛贼尽数被枭首！”
白任<i></i>整<i></i>身<i></i>，立<i></i>雨水<i></i>，<i></i>觉<i></i>越<i></i>越凉。
别<i></i><i></i>方被堵，连<i></i><i></i>方<i></i>位置，<i></i>知<i></i>什<i></i><i></i>候，<i></i>位南蛮<i></i>名将，<i></i>派<i></i><i></i>军包抄。
原本两万<i></i><i></i>白甲军，<i></i><i></i><i></i>被围困其<i></i>。
“兵法<i></i>云——”
白任<i></i>声音戛<i></i><i></i>止，<i></i>拨飞矢，恰<i></i>落<i></i><i></i><i></i>周围。至少<i></i>四五支，直直扎<i></i><i></i><i></i>身<i></i>。
其<i></i><i></i>支，更<i></i>扎穿<i></i>胸口。
<i></i>咳<i></i>血，痛<i></i>屈膝跪<i></i>。<i></i><i></i>箭<i></i>亲卫，拼死护<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，<i></i>等将<i></i>搀扶<i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i>拨飞矢，再次<i></i><i></i><i></i>降。
瞪<i></i>眼睛，白任嚎啕<i></i>哭。
“<i></i>、<i></i>父<i></i>，男儿<i></i>马革裹尸，<i></i>、<i></i><i></i><i></i><i></i>死——”
落<i></i><i></i>飞矢，将<i></i>位纸<i></i>谈兵<i></i><i></i>名将，射死<i></i>雨水<i></i><i></i>。
“白任已死，降者<i></i>杀！”窦通提刀怒吼。
<i></i>旁<i></i>诸<i></i>蜀南士卒，<i></i>跟<i></i>声声高吼。声若惊雷，惊<i></i><i></i><i></i>被围攻<i></i>白甲军，止<i></i>住<i></i><i></i>惊胆裂。
……
带<i></i>万<i></i>，徐牧走<i></i>很<i></i><i></i>。派<i></i><i></i><i></i>斥候，每隔<i></i><i></i>，便回<i></i>通报<i></i>况。
“主公，窦通<i></i>边，应该已经<i></i>始<i></i>。”随<i></i><i></i><i></i>文，声音变<i></i>凝沉。
徐牧沉默点头。
<i></i>果<i></i>窦通打输<i></i>，<i></i><i></i><i></i>苦<i></i>积虑<i></i>计划，将彻底功亏<i></i>篑。<i></i><i></i>，若<i></i>窦通打赢，<i></i><i></i>便彻底占住<i></i>先机。