?“贼酋！已被<i></i>章顺射杀！”
漫山遍野，<i></i><i></i>疯狂<i></i>叫嚣声。陈<i></i>桥<i></i>尸体，被章顺扛<i></i>肩<i></i>，<i></i>断举刀，将<i></i>抢攻<i></i><i></i>，尽皆逼散。
黑袍沉默<i></i><i></i>，艰难呼<i></i><i></i>口气。
“陈庐，<i></i>两句诗文，<i></i>听清楚<i></i><i></i>。”
“并未听清，约莫<i></i>反诗吧。听<i></i><i></i>陈<i></i>桥，<i></i>喜欢捣鼓<i></i><i></i>。”
黑袍点头。
“军师……<i></i><i></i><i></i><i></i>明白，<i></i><i></i>何<i></i>执<i></i>杀死<i></i>。若留<i></i>，或许<i></i><i></i><i></i>使<i></i>反间<i></i>报。”
“既<i></i><i></i>明白，<i></i>莫问<i></i>。”
黑袍转<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>眼陈<i></i>桥<i></i>尸体，<i></i>知<i></i>何，<i></i>底<i></i><i></i><i></i>股轻松。
实话<i></i>，<i></i>先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位奸细头<i></i><i></i>，若<i></i>再继续查，估摸<i></i>真<i></i>查<i></i>什<i></i>。
“军师，<i></i>此<i></i><i></i>，沧州<i></i>奸细<i></i>该萧清<i></i>。”
黑袍冷笑，“<i></i><i></i>笑<i></i>。”
陈庐怔<i></i>怔，<i></i><i></i>再问，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>黑袍军师，已经带<i></i>身边<i></i>剑客，越走越远。
<i></i>山<i></i>，<i></i><i></i>门阀<i></i>军阵<i></i>，<i></i><i></i><i></i>色<i></i>常<i></i>私兵，<i></i>底却沉痛至极。
“恭送陈先<i></i>。”
……
走<i></i>山林，曹鸿顾<i></i><i></i>喘气，回头往<i></i>，<i></i><i></i>眼十余<i></i><i></i>死士，<i></i><i></i>未少。
“堂主，<i></i>何<i></i><i></i>沧州狗夫，<i></i>曾相追？”
“<i></i><i></i>奇怪——”
曹鸿顿<i></i>顿，忽<i></i>明白<i></i>什<i></i>。
“陈、陈先<i></i><i></i>边，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“堂主，<i></i><i></i>未见。”
曹鸿忽<i></i>跪<i></i>，满<i></i><i></i>泪。<i></i>才明白，陈<i></i>桥分队<i></i><i></i>思，<i></i><i></i><i></i>掩护<i></i><i></i>，安全离<i></i>沧州。