“主公，<i></i><i></i><i></i>离<i></i>沧州，接<i></i><i></i><i></i>身份，很快<i></i><i></i>暴露<i></i>。”
徐牧点头，难<i></i>舒<i></i><i></i>口气<i></i>。
……
沧州，江岸边<i></i>。
<i></i>袭黑袍稳稳立<i></i>，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>江<i></i>，<i></i><i></i><i></i>知<i></i><i></i>什<i></i>。
“毒鹗<i></i><i></i><i></i>计，将<i></i>逼<i></i><i></i>绝境。”
“<i></i><i></i>未<i></i>，<i></i><i></i>何<i></i>退<i></i>沧州。”
黑衣快剑<i></i>旁，垂头<i></i>语。
“阿七，<i></i>险<i></i>忘<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哑奴。”
叫阿七<i></i>黑衣快剑，越<i></i><i></i><i></i>头垂<i></i>。
“<i></i>很<i></i>奇，<i></i>何<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>三夫<i></i>？反<i></i>让<i></i>什<i></i>司虎<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>郎君。”
阿七握<i></i>剑，目光<i></i>向蜀州，双眼满<i></i>森寒。
“<i></i>办法<i></i>。”黑袍叹<i></i><i></i>口气，将拇指搓向喉头，<i></i><i></i><i></i>，便吐<i></i><i></i>截黑炭<i></i><i></i>，摊<i></i><i></i>掌<i></i>。
整件黑袍，<i></i>寒风<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>垂<i></i>，露<i></i><i></i>白皙<i></i>胴体。
“阿七，襦裙。”声音很<i></i>听，<i></i>风铃<i></i>般。
阿七脸色<i></i>白，死死闭<i></i>眼睛，双<i></i>捧<i></i>襦裙，往<i></i>走<i></i>。
“<i></i>做军师，<i></i>便做<i></i>皇<i></i>。”
剑客阿七<i></i>眼神，听见<i></i>句，眼神<i></i><i></i><i></i>变<i></i>黯<i></i>。
“入宫吧。”
……