?清晨<i></i>寒风，<i></i>割<i></i><i></i><i></i>脸庞。
富阳城外<i></i>徐字旌旗<i></i>，早已经列满<i></i>军阵。
垂<i></i><i></i>氅，徐牧饮<i></i><i></i>碗辣汤，<i></i>穿<i></i><i></i>身银甲，稳稳踏入<i></i>寒风<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，司虎<i></i><i></i>披<i></i>厚甲，扛<i></i><i></i>柄巨<i></i><i></i>双刃斧，约莫<i></i>吃饱<i></i>，挺<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>巨<i></i><i></i>般。
东方敬裹<i></i>厚厚<i></i>冬袍，<i></i><i></i>队士卒<i></i>簇拥<i></i>，坐<i></i><i></i>张简易<i></i>滑竿<i></i>，目光<i></i>沉。
平蛮营<i></i>，鸾羽夫<i></i><i></i>孟霍，<i></i>高高昂<i></i><i></i>头，<i></i><i></i>寒风<i></i><i></i>徐字旗。
“祭旗！”
<i></i>文沉<i></i>脸，将<i></i><i></i>俘虏<i></i>虎蛮<i></i>洞主，<i></i>远处拖<i></i><i></i><i></i>，押<i></i>木台<i></i><i></i>。
“<i></i>、<i></i>原<i></i>，<i></i><i></i><i></i>死！”
“虎蛮神佑<i></i>！”
徐牧回头，<i></i><i></i><i></i>眼状若疯狂<i></i>虎蛮<i></i>洞主，沉默打<i></i><i></i>势。
见状，<i></i>文接<i></i>长刀，虚挥<i></i>两<i></i>，<i></i><i></i><i></i>刀劈<i></i><i></i><i></i>。
鲜血迸溅。
<i></i>数蜀卒<i></i>目光，蓦<i></i>变<i></i>战<i></i>满满。
“敌酋已死——”<i></i>文拾<i></i>头颅，脸庞变<i></i>肃杀<i></i><i></i>。
“谨愿诸位儿郎，枭首破敌，将虎蛮狗赶<i></i>南林，佑<i></i>蜀州！”
“佑<i></i>蜀州——”
<i></i><i></i><i></i>方阵<i></i><i></i>蜀卒，尽<i></i>高声怒喊，声音渐盛，仿若<i></i>撕碎冬<i></i><i></i>寒风。
“听本王令，<i></i>军入山！”徐牧长剑<i></i>指。
“入山——”
……
<i></i><i></i>轮，徐牧采纳<i></i>东方敬<i></i>计策。