?<i></i>关<i></i>气氛越<i></i>越浓，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>街<i></i>巷，已经<i></i><i></i><i></i>始<i></i>老儒支摊儿，描门神，题春联。
连<i></i>韩九，<i></i>送<i></i><i></i><i></i><i></i>拾<i></i><i></i>枯枝，扎<i></i><i></i><i></i><i></i>捆，<i></i>除夕扫尘<i></i><i></i>。
整座蜀王宫，慢慢沉浸<i></i>春节<i></i>气氛<i></i>。
徐牧捧<i></i><i></i><i></i>柿饼，并<i></i>胃口，伸<i></i>往<i></i><i></i>递。旁边<i></i>司虎快活<i></i><i></i>笑，抢<i></i>直接吞<i></i>嘴<i></i>。
<i></i>果<i></i>记，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>二<i></i>春节<i></i>。约莫快两<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>终<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i>惶惶<i></i>丧<i></i><i></i>犬。
“主公，峪关<i></i><i></i><i></i>军报。”韩九急急走入。
“峪关？”
徐牧皱<i></i>皱眉，凉州使臣才刚离<i></i>，<i></i>才<i></i>几<i></i><i></i><i></i>间。
接<i></i>信笺打<i></i>，<i></i><i></i><i></i>几眼，徐牧瞬间怒极反笑。
信<i></i><i></i>内容，<i></i>约<i></i>，入蜀<i></i>使臣<i></i>凉狐<i></i>扮，<i></i><i></i><i></i>峪关<i></i><i></i>，已经<i></i><i></i>皆知，蜀州将<i></i><i></i>凉州结盟。
“主公，<i></i>计<i></i>。”走<i></i><i></i>贾周，脸<i></i>满<i></i>凝重，眉宇间挂<i></i>担忧<i></i>惭愧。
“怪<i></i><i></i>文龙，连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，司马修<i></i><i></i>此<i></i>胆，赴死入蜀，扮<i></i>使臣。”
<i></i><i></i>，肯定<i></i>敢<i></i>真<i></i>目示<i></i>，否则<i></i>话，徐牧<i></i>什<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>留<i></i>蜀州。
“军师，<i></i>狐狸才刚<i></i>峪关，<i></i>何<i></i><i></i><i></i>皆知<i></i>？”韩九站<i></i><i></i>边，脑瓜<i></i><i></i><i></i>转<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>智斗，向<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>长。
“<i></i>比<i></i>街市<i></i>打浑架，两<i></i><i></i>打，十<i></i><i></i><i></i>。”贾周仰<i></i>头，叹<i></i>口气，“凉州<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>安并二州，厮杀<i></i><i></i>场。定<i></i><i></i><i></i>许<i></i><i></i>势力，<i></i>直盯<i></i>。凉州入蜀<i></i>蜀，<i></i><i></i><i></i><i></i>被很<i></i>探<i></i>知晓。”