“<i></i>果怀<i></i><i></i>儿郎，二十<i></i><i></i>沧州皇室<i></i>灭，<i></i>龙<i></i>便<i></i>太<i></i>，便<i></i><i></i><i></i>位袁<i></i><i></i>皇帝。”
“再<i></i>果<i></i>，<i></i>位苏<i></i><i></i>，并非<i></i><i></i>原<i></i>，<i></i>龙<i></i><i></i>该<i></i>何？”
徐牧嗅<i></i><i></i><i></i>丝阴谋<i></i>味<i></i>。
“<i></i><i></i>春，<i></i><i></i>儿<i></i>彻底查<i></i>。”
……
“皇<i></i>，皇<i></i>！”寝殿<i></i>，袁安<i></i>龙床爬<i></i>，笑嘻嘻<i></i>往<i></i>跑。
<i></i>寝殿<i></i>案台<i></i>，<i></i><i></i><i></i>色清冷<i></i><i></i><i></i>，<i></i>披<i></i>薄纱，<i></i><i></i>追<i></i><i></i>袁安，脸<i></i>隐<i></i>厌弃。
若<i></i><i></i><i></i>暴露，<i></i>尚且<i></i><i></i>再<i></i>其<i></i><i></i>办法。<i></i><i></i>位毒鹗将<i></i>点破<i></i><i></i>，<i></i>留<i></i>皇宫，<i></i><i></i><i></i>此。
并<i></i><i></i><i></i><i></i>身饲狼，反<i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>趣，全<i></i>被山鬼压<i></i>。
“陛<i></i>，请更衣，该<i></i>朝<i></i>。”
玩<i></i>兴头<i></i><i></i>袁安，蓦<i></i>间顿住。刚才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，刚才明明<i></i><i></i><i></i>很高兴。
“陛<i></i>，若伤<i></i>龙<i></i>，<i></i><i></i>何。”
听见<i></i><i></i>句，袁安<i></i>敢再闹，急忙唤<i></i>宫娥，替<i></i>更衣洗漱。
等袁安走<i></i>寝殿，<i></i><i></i>才沉默<i></i>站<i></i><i></i>，目光转向北<i></i>，<i></i><i></i><i></i>陷入<i></i>沉思<i></i><i></i>。
……
<i></i><i></i><i></i>关，<i></i>未<i></i>元宵。贾周<i></i>身<i></i>，似<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。入王宫<i></i><i></i>间<i></i>少<i></i>，<i></i><i></i>徐牧召唤<i></i><i></i>候，才撑<i></i>身<i></i>，堆<i></i>笑容走<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>夫怎<i></i><i></i>？”徐牧担<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>军师操劳<i></i>度……身患隐疾，药石并<i></i>太<i></i><i></i><i></i><i></i>。”<i></i><i></i><i></i><i></i>韩九，声音明显带<i></i>难<i></i>，“昨<i></i><i></i>狗福<i></i>军师屋<i></i><i></i><i></i>，<i></i>念书给军师听，<i></i>听<i></i><i></i>半，军师便<i></i>咳血<i></i>。”
推荐：【】《《《《