<i></i><i></i>，若<i></i>换<i></i>窦<i></i><i></i>，<i></i>非<i></i>守<i></i>峪关，<i></i>及南<i></i><i></i>巴南郡，则安稳<i></i>忧。<i></i>徐牧，并非<i></i>做守城<i></i>犬，<i></i>蜀州<i></i>十四郡，应<i></i><i></i><i></i>双羽翼，<i></i>非困笼。
“陈忠，<i></i>段<i></i>间注<i></i><i></i><i></i>。”
“主公放<i></i>，若峪关<i></i>失，某提头<i></i>见！”陈忠郑重抱拳。
<i></i><i></i><i></i>句话，峪关被攻陷<i></i><i></i><i></i>性，<i></i><i></i>太<i></i>。<i></i>险<i></i>雄关，注定<i></i><i></i>护住蜀州<i></i>门<i></i>。
徐牧沉默点头，走<i></i><i></i>城墙。
“主公，<i></i>三万两银<i></i>，<i></i><i></i>何？”
“送回<i></i><i></i>，犒赏三军！”
……
<i></i><i></i>。
<i></i>色昏黄，尚<i></i>雨水<i></i>休，敲打<i></i>窗台，溅<i></i>粒粒<i></i>水花。
东方敬裹<i></i>裹身<i></i><i></i>袍<i></i>，<i></i><i></i>油灯，<i></i>断<i></i><i></i>案台<i></i><i></i><i></i>张<i></i>图。
并非<i></i><i></i>蜀州<i></i>图，更<i></i><i></i>，<i></i>峪关<i></i>外<i></i><i></i>势，城关，峰岭，溪河与各处洼<i></i>。
许久，东方敬似<i></i><i></i><i></i>决<i></i>。拾<i></i><i></i>狼毫笔，圈<i></i>峪关外七十余<i></i><i></i><i></i>方。
“东方军师，主公回<i></i><i></i><i></i>。”
“韩将军，知晓<i></i>。劳烦韩将军，送<i></i><i></i><i></i>趟王宫。”
王宫<i></i>，近侍<i></i>添<i></i><i></i>轮灯油。
摇晃<i></i>灯影<i></i><i></i>，徐牧<i></i>贾周坐<i></i>椅<i></i><i></i>，<i></i>色皆<i></i>凝重。
“凉州王，定<i></i><i></i>伐蜀<i></i>。<i></i>胜<i></i>威，再加<i></i>渝州王<i></i>边<i></i>折戟，<i></i><i></i>很<i></i><i></i>机<i></i>。”贾周<i></i>色冷静。