<i></i>，除非<i></i>打<i></i>凉州，否则，<i></i><i></i>商<i></i>野望，<i></i><i></i><i></i><i></i>场笑谈。
“徐郎。”
挺<i></i><i></i>肚<i></i><i></i>姜采薇，提<i></i>食笼走<i></i><i></i><i></i>。
徐牧急忙<i></i>身，扶<i></i>坐<i></i>竹扎<i></i>。
“先<i></i>听陈神医<i></i>，估摸<i></i><i></i><i></i><i></i>胖<i></i><i></i><i></i><i></i>候，夫君<i></i>激<i></i><i></i>三夜未睡。”
连<i></i>三夜<i></i><i></i>间，李<i></i>碗<i></i>带<i></i>枸杞汤，杀入<i></i>屋<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>怕<i></i>，<i></i>怕耕田<i></i>老牛，<i></i>真<i></i>累死。索性<i></i><i></i><i></i>趟<i></i><i></i>，带<i></i>诸将，表农桑<i></i>率。
“枣<i></i>蒸糕，串串儿，辣兔头，<i></i>嫂<i></i><i></i>烤鱼！”司虎<i></i>知<i></i>什<i></i><i></i>方，闻<i></i>味儿窜<i></i><i></i><i></i>，掀<i></i>食笼<i></i><i></i>，便抓<i></i><i></i><i></i><i></i>，塞<i></i>嘴<i></i>往<i></i>逃。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>抢，<i></i><i></i>给<i></i><i></i>灶<i></i>，跟<i></i>饿死鬼<i></i>般。”徐牧骂咧<i></i><i></i>句。
“<i></i><i></i>牧哥儿。”司虎直接返回，抱<i></i>食笼<i></i>准备往<i></i>逃。约莫怕徐牧<i></i><i></i>吃<i></i>，才沉默<i></i>掰<i></i>半块蒸糕，放<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
徐牧怔<i></i>怔，抬头<i></i>追<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>司虎已经狂奔<i></i><i></i>半<i></i><i></i>。
“徐郎，<i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i>。”姜采薇似<i></i>早<i></i>预料，<i></i>旁<i></i>取<i></i><i></i><i></i>食笼。
“<i></i><i></i>夫<i></i>疼<i></i>。”
徐牧笑<i></i><i></i><i></i>。
很长<i></i><i></i>间<i></i>，<i></i><i></i><i></i>姜采薇相依<i></i>命，刀剑<i></i>血<i></i><i></i>路<i></i>，<i></i>仅<i></i>司虎<i></i><i></i><i></i>，连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>婢妻，<i></i><i></i>路紧紧跟随。
姜采薇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>田垄<i></i><i></i>徐牧，吃<i></i>满嘴<i></i><i></i>油花。
<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i><i></i><i></i>安宁，并<i></i><i></i>持续<i></i>久。