“先<i></i><i></i>入蜀<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>识<i></i>，若非<i></i>李兄愿<i></i>联<i></i>，<i></i>定<i></i><i></i>法<i></i>功入蜀。”
李知秋退<i></i>两步，捧<i></i><i></i>眉，垂头再施<i></i>礼。
徐牧明白，<i></i><i></i>江湖草莽<i></i><i></i>，<i></i><i></i>郑重<i></i>敬拜礼节<i></i>。
“李兄，难<i></i>入蜀<i></i>趟，且留<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>饮<i></i>场。”
“<i></i>月<i></i><i></i>暗箭，肩膀受<i></i><i></i>伤。”
“再者，暮云州风云变幻……<i></i><i></i>吧，打退<i></i>沧州联军，再与徐兄共饮。”
徐牧抱拳恭送。
三<i></i>白衣侠儿，匆匆<i></i><i></i>，<i></i>匆匆离<i></i><i></i>王宫。
拄<i></i>木杖<i></i>贾周，<i></i>王宫<i></i><i></i>隔间，缓缓走<i></i><i></i><i></i>，脸庞带<i></i>惊喜<i></i>笑容。
“料<i></i><i></i><i></i>主公，选<i></i><i></i><i></i>两全<i></i>策。窦通带<i></i>水军阻江，很<i></i><i></i>概率，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>战争。毕竟，浮山<i></i><i></i><i></i>场水战，已经<i></i>沧州<i></i>边，打<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>鬼<i></i>。”
“<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i>蜀州十四郡，便<i></i><i></i><i></i>直<i></i>兵支援。<i></i>却<i></i><i></i>，达<i></i><i></i>驰援<i></i>效果。”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>管<i></i>何方势力，<i></i>靠<i></i>，终归<i></i><i></i><i></i>。”
“文龙<i></i>言，<i></i>善。”
徐牧叹<i></i>口气。<i></i><i></i><i></i>句话，若非兵力富足，<i></i>定<i></i><i></i><i></i>军<i></i>征，帮助暮云州。
<i></i><i></i><i></i>，蜀州兵力捉襟见肘。甚至，<i></i>期望<i></i>稻米秋丰，<i></i>征募<i></i>番新军。
蜀州西北<i></i>方向，<i></i>哭包亡蜀<i></i><i></i><i></i>死，蜀州若<i></i><i></i><i></i>军，致使空虚，<i></i><i></i>敢保证，凉州<i></i>边<i></i>袖<i></i>旁观。