?江风呜咽。
“每<i></i><i></i>剑！”断臂<i></i>韦貂，狂喜<i></i><i></i>喊<i></i><i></i>。
<i></i>剩<i></i>三十余<i></i>侠儿，围<i></i><i></i><i></i><i></i>圈，围<i></i><i></i><i></i>奄奄<i></i>息<i></i>血<i></i>周围。
<i></i><i></i><i></i>忍，长剑刺<i></i><i></i><i></i>候，急急扭<i></i><i></i>头。
溅<i></i><i></i>血珠，仿佛<i></i>隔<i></i>长袍，烫<i></i>肤肉<i></i>疼。
“刺，快刺<i></i><i></i>！”
血泊<i></i>，李知秋<i></i>眼眸<i></i>，即便被层层<i></i>血色覆盖，却<i></i><i></i>显<i></i><i></i>比清亮。<i></i>并未回头，<i></i>记住仇<i></i><i></i>脸庞。
<i></i><i></i>艰难<i></i>仰<i></i><i></i><i></i>，<i></i>向蜀州<i></i>方向。
袁侯爷并<i></i><i></i><i></i>……<i></i>乱世<i></i>，敢义字<i></i>头，救<i></i>救民<i></i><i></i>，才<i></i><i></i><i></i><i></i>侠儿。譬<i></i><i></i>，<i></i>位<i></i>民<i></i>本<i></i><i></i>东<i></i>。
“<i></i>舵主……恕罪。”
“<i></i>舵主，<i></i>世再相报。”
“<i></i>舵主，请咽、咽气吧！”
李知秋<i></i>肯死，约莫<i></i><i></i><i></i><i></i>力量，支撑<i></i><i></i>，<i></i>直<i></i>往远处眺望。即便<i></i>断<i></i>双臂，被挑<i></i>脚筋，却<i></i>直<i></i>肯死。
“请<i></i>舵主赴死！再刺<i></i>轮！往死穴刺！”
耳畔边，<i></i>响<i></i>韦貂疯狂<i></i><i></i>喊。
李知秋垂<i></i>头，<i></i>觉<i></i>眼睛<i></i>闭<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>十三岁，<i></i><i></i><i></i>普通至极<i></i>农<i></i><i></i>。穿<i></i>白衣，跟<i></i>师父<i></i><i></i>仗义江湖，骑快马喝烈酒，<i></i><i></i>圆月<i></i>漠，<i></i><i></i><i></i>燕州外<i></i>牧马长原。<i></i><i></i>秀<i></i><i></i>江南，<i></i><i></i><i></i>奇光异彩<i></i>西域。
<i></i>杀狗官，杀恶绅，<i></i><i></i>杀尽<i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i>平<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>片清明。
<i></i><i></i><i></i><i></i>侠，该义字<i></i>头，该<i></i><i></i><i></i>请命。
李知秋伸<i></i><i></i>，<i></i>朝<i></i>蜀州<i></i>方向，<i></i><i></i>抓住什<i></i>，却什<i></i><i></i>抓<i></i>住。唯<i></i><i></i>阵江风，<i></i><i></i><i></i><i></i>指间，<i></i><i></i><i></i>溜走。