?沙风骤<i></i>，吹<i></i><i></i>眼睛睁<i></i><i></i>。
百余<i></i>白衣负剑<i></i>侠儿，冷冷列<i></i><i></i>处山口两边。
李逍遥揉<i></i>揉眼睛，略带稚气<i></i>脸庞<i></i>，蓦<i></i>涌<i></i><i></i>股杀<i></i>。<i></i>李知秋死<i></i><i></i><i></i>，<i></i>似<i></i>长<i></i><i></i>许<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>跟<i></i><i></i>舵主走南闯北，吃<i></i>东西，杀狗官吏，怎<i></i>喜欢怎<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>——
李逍遥抬<i></i>头，四顾相<i></i>。<i></i>张张侠儿<i></i>脸庞，坚毅且期盼。<i></i>终归<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>追随先辈<i></i>遗志，<i></i>乱世劈<i></i><i></i><i></i>清明。
<i></i><i></i>东<i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i>倚仗<i></i>势力。
寸功未立。杀儒龙，便<i></i>侠儿入蜀<i></i><i></i><i></i>功。
“<i></i>舵主，车马<i></i><i></i>！”
“几<i></i>？”
“怎<i></i><i></i><i></i>凉州营兵？<i></i>至少<i></i>千<i></i>。”
“顾<i></i><i></i><i></i>。”李逍遥咬<i></i>牙，<i></i>往<i></i>勾，握住<i></i>长剑。
<i></i><i></i><i></i>左右，两岸<i></i>山口，<i></i><i></i><i></i>握剑<i></i>鞘<i></i>侠儿。
沙风<i></i><i></i>，李逍遥闭<i></i>闭眼。
<i></i><i></i>话，<i></i><i></i>舵主很久<i></i><i></i>留给<i></i><i></i>。<i></i>果三十州侠儿聚义失败，<i></i><i></i><i></i>争庙堂，<i></i>争江湖。
李逍遥<i></i><i></i>许久，即便<i></i>纪<i></i><i></i>，却终<i></i><i></i>明白。
“江山雾笼烟雨摇，十<i></i><i></i>剑斩皇朝！”
“白衣，且<i></i>！”
百余<i></i><i></i>侠儿，仗<i></i>轻功，<i></i>山口两边纷纷跃<i></i>。
坐<i></i>马车<i></i><i></i>胡白松，愕<i></i>抬<i></i><i></i>头。漫<i></i>盛<i></i><i></i>白木兰，让<i></i><i></i>脸色，忽<i></i><i></i>变<i></i>仓皇<i></i><i></i>。
……
“主公，该<i></i>身<i></i>。”