<i></i>难怪，<i></i>被称<i></i><i></i><i></i>仁名<i></i>。
“略备薄酒，陵王请<i></i>座。”
左师仁笑<i></i>笑，“先<i></i><i></i><i></i><i></i>黄<i></i>充，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>，怕扰<i></i><i></i><i></i><i></i>清净，<i></i>将<i></i>赶走<i></i>。”
“临江<i></i>席，共论<i></i><i></i>，原本<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>间<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧点头。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>左师仁刚席<i></i>坐<i></i>，脸色便微微皱<i></i><i></i><i></i>。低<i></i>头，沉默<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>酒食。
“陵王，莫非<i></i><i></i>喜<i></i><i></i>？”
左师仁脸庞沉痛，闭<i></i>眼睛，“<i></i>瞒蜀王啊，此<i></i>番攻伐楚州。乃<i></i>楚王<i></i>仁，<i></i>实<i></i>忍楚州百姓受苦，<i></i><i></i>已才<i></i>兵。<i></i><i></i><i></i>楚州百姓，<i></i>许<i></i>做<i></i>难民，缺衣少吃……<i></i>今，见<i></i><i></i>等丰盛<i></i>酒食，两相<i></i><i></i>，悲<i></i><i></i><i></i>啊。”
<i></i><i></i>拉鸡毛倒吧。徐牧<i></i>底<i></i>语。
明<i></i><i></i>，徐牧<i></i><i></i>拍<i></i><i></i>句。
“陵王顾念百姓，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>仁名。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>句，左师仁才转<i></i>画风，笑<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>敢<i></i><i></i>。<i></i>左师仁此<i></i><i></i><i></i><i></i>念<i></i>，<i></i>非<i></i>让<i></i><i></i>安定，百姓衣食<i></i>忧。”
徐牧沉默，<i></i>打算再拍<i></i><i></i>。
与<i></i><i></i><i></i>打交<i></i>，<i></i>话，便<i></i><i></i><i></i>三分。<i></i>非<i></i>隐约<i></i>共<i></i>利益，才让<i></i><i></i>左师仁，<i></i>临江<i></i>席。
估摸<i></i>，左师仁<i></i>懒<i></i>再摆拍<i></i>。顿<i></i>顿，抬头<i></i>向徐牧，淡淡<i></i>口。
“<i></i><i></i>蜀王北<i></i>拒狄，<i></i><i></i><i></i>听<i></i><i></i>。奈何陵州境内，忽<i></i><i></i><i></i><i></i>灾，若<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候便<i></i>与蜀王，<i></i><i></i>杀狄<i></i><i></i>。”