?蜀南<i></i><i></i>气，潮湿<i></i>雨。<i></i>因此滋<i></i><i></i><i></i>少毒虫<i></i>兽。<i></i><i></i><i></i>虎蛮除<i></i>，长<i></i>贫瘠<i></i>堪<i></i>蜀南，<i></i>始呈<i></i><i></i>百废待兴<i></i>景象。
窦通确<i></i><i></i><i></i>才，经营蜀南<i></i><i></i>，早已经攒<i></i><i></i>经验。<i></i>蜀南安定<i></i><i></i>，<i></i>力改革桑蚕<i></i>业，使蜀南蜀锦<i></i>品质，<i></i>近段<i></i>间<i></i><i></i>，直追蜀<i></i>。
<i></i>知<i></i>，蜀锦几乎<i></i>整<i></i>蜀州，<i></i><i></i>难<i></i><i></i>珍品。
即便<i></i><i></i><i></i>打通“丝绸<i></i>路”，先<i></i><i></i><i></i>候，陈盛<i></i>通<i></i>襄江贩运，<i></i><i></i>贩<i></i><i></i>少银<i></i>。
别<i></i><i></i><i></i>场乱世，<i></i><i></i>缺银<i></i><i></i>富贵老爷，<i></i>扎<i></i><i></i>堆。
骑马<i></i>城，趁<i></i>等战报<i></i>空暇，徐牧观察<i></i><i></i>番蜀南二郡<i></i>山势。<i></i><i></i>惜，蜀南<i></i>土<i></i>，确实贫瘠<i></i>堪，并<i></i><i></i>像南林郡<i></i><i></i>，<i></i>荒造田。
<i></i>难怪，<i></i>初窦通走投<i></i>路，<i></i><i></i><i></i>贩马<i></i>。
“孙勋，几<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>军师<i></i><i></i>离<i></i>，已经七八<i></i><i></i>。”
“<i></i>差<i></i><i></i>该<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>场<i></i>战<i></i>，<i></i>关太<i></i><i></i>胜负。<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>暮云州<i></i>边，死死绷<i></i>神经，绷<i></i><i></i>敢松<i></i>。
真<i></i><i></i><i></i>，<i></i>打<i></i>暮云州。<i></i><i></i>徐<i></i>军，<i></i>仅<i></i>破<i></i>局，更<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>条往<i></i>游<i></i><i></i>鱼。
“主公，采矿左郎<i></i>，刚<i></i><i></i><i></i>蜀南<i></i>边。”
“<i></i>早<i></i><i></i>。”徐牧顿<i></i>顿，脸色欢喜，“<i></i>，将<i></i>请<i></i><i></i>。”
周遵带<i></i>矿匠，<i></i>段<i></i>间<i></i><i></i>，<i></i><i></i>辞劳苦。<i></i><i></i><i></i><i></i>送<i></i>铁坊<i></i>矿石，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>五<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i><i></i>微末<i></i>马车夫，<i></i>向<i></i><i></i>感恩<i></i>。
黄昏<i></i>分，周遵<i></i>带<i></i>几骑<i></i>马，狂喜<i></i>赶<i></i><i></i>南<i></i>郡。
“见<i></i>东<i></i>！”<i></i><i></i>激<i></i>，约莫<i></i>喊惯<i></i>，周遵直直<i></i>口。
<i></i><i></i>声“东<i></i>”，让徐牧恍惚间，回<i></i><i></i><i></i><i></i>疲<i></i>奔命<i></i><i></i><i></i>。
“周遵，坐吧。”徐牧笑<i></i>。