骑<i></i>战马<i></i>韦貂，<i></i><i></i>逃<i></i><i></i><i></i>章顺，满脸<i></i><i></i>狠色。
“谁若拦<i></i>，莫怪<i></i>杀<i></i>！”
“韦舵主，<i></i>乃云城主将——”
“<i></i><i></i>娘<i></i>主将，云城破<i></i>！”韦貂冷冷抬头，顾<i></i><i></i>再<i></i>章顺拉扯，急急带<i></i>近三千骑，<i></i><i></i>仗<i></i>马力，逃<i></i>云城。
“拦住<i></i><i></i>泥腿狗夫！”章顺拔剑怒吼。
“<i></i>暮云州，若<i></i>老<i></i>，<i></i>沧州军<i></i>进<i></i><i></i>？”韦貂<i></i>怒<i></i>止，<i></i><i></i>抽<i></i>剑，“便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东西，<i></i>韦貂乃立<i></i>功者，却<i></i>曾受任何礼遇！”
“杀主求荣，<i></i>介狗夫！抢马！”
“敢挡路，杀<i></i><i></i><i></i>，逃<i></i>云城！”
飞矢<i></i><i></i>云城<i></i>空呼啸，<i></i>城<i></i><i></i>两支沧州军，却已经<i></i>相残杀<i></i><i></i>。
……
“撞，撞！”
整座正北城门，摇摇欲坠。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>撞<i></i>。<i></i><i></i>蜀州校尉，带<i></i><i></i>马先登，<i></i>杀<i></i><i></i>城墙，直接<i></i>两扇云城<i></i>门，推<i></i>巨铁栓打<i></i>。
司虎懵<i></i>懵，<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>算<i></i><i></i><i></i>军功<i></i>，气<i></i>拖<i></i>巨斧，带<i></i><i></i><i></i>断往城<i></i>冲杀。
西门<i></i>孟霍，带<i></i><i></i>剩四千余<i></i><i></i>平蛮营，<i></i>路奋杀，终<i></i>赶<i></i><i></i>正北。
<i></i>南门<i></i>方向，徐牧<i></i>带<i></i>浩浩<i></i><i></i>万<i></i><i></i>军，<i></i>师<i></i><i></i>。
东城门处，几<i></i>沧州逃卒仓皇<i></i><i></i><i></i>城门，<i></i><i></i>逃走，却<i></i>料，<i></i><i></i><i></i>走几步，便被埋伏<i></i>蜀军，<i></i>拨飞矢射杀。
“<i></i>降者，立斩！”满脸<i></i>血<i></i>马毅，登<i></i>城墙<i></i>，<i></i>数<i></i>护卫<i></i>持盾<i></i>，举刀高呼。
……