“布衣贼，<i></i>便<i></i>假仁假义，<i></i>取<i></i><i></i><i></i><i></i>！<i></i><i></i><i></i>，蜀<i></i><i></i>被屠州，徐<i></i>军死绝！”韦貂痛声<i></i>喊。
原本收<i></i><i></i><i></i>，<i></i>往回走<i></i>司虎，听<i></i><i></i><i></i>句，眼睛<i></i>鼓<i></i><i></i>，重重扬<i></i>，<i></i>巴掌劈<i></i>韦貂<i></i>脑壳<i></i>。
韦貂咳<i></i>血沫，<i></i>死狗<i></i>般，匍匐<i></i>泥<i></i><i></i>。嘴巴<i></i><i></i>嗡<i></i>，<i></i><i></i>惜，却<i></i><i></i>听清<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>。
“司虎，枭首。”徐牧冷冷吐<i></i><i></i>句。原本<i></i><i></i><i></i>，将韦貂带回蜀州，让<i></i>逍遥亲<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>眼<i></i>，韦貂已经疯<i></i>，状若卧棺老狗。
司虎冷<i></i>脸，摘<i></i><i></i>巨斧，挥<i></i>两<i></i>，朝<i></i><i></i>方剁<i></i>。
云城<i></i><i></i>空，<i></i>声压抑<i></i>惨叫，响<i></i><i></i><i></i>。
“主公，<i></i><i></i>降卒<i></i>何处置？”
攻<i></i>云城<i></i><i></i>，<i></i><i></i>降卒，除<i></i><i></i><i></i>民夫，约<i></i>八千余<i></i>。
“关押<i></i>处，<i></i>空送回蜀州南林郡，做<i></i>荒<i></i>苦力。”
新降<i></i>军，徐牧<i></i>觉<i></i><i></i>放<i></i>。终归<i></i>送入蜀州，磨砺<i></i>番，再重新启<i></i>，打散<i></i>各<i></i><i></i>营。<i></i><i></i>，若<i></i>战<i></i><i></i>非常<i></i>期，则另<i></i>。
仰<i></i>朝<i></i>，徐牧呼<i></i><i></i>口气。虽<i></i>耗<i></i><i></i>少<i></i>间，<i></i><i></i><i></i>，暮云州<i></i><i></i><i></i><i></i>座壁垒，算<i></i>攻破<i></i>。
“窦通，命<i></i>带七千<i></i>马，循西南方向，沿途攻占，将<i></i>外，<i></i><i></i><i></i>主斟酌战<i></i>。”
“窦通领命！”窦通郑重抱拳。
“马毅，<i></i><i></i>带六千<i></i>马，循东南方向，沿途攻占。”
马毅怔<i></i>怔，脸色<i></i>喜<i></i><i></i>，急急跪<i></i>领命。
“马毅，<i></i><i></i>次攻打云城，<i></i><i></i>头功，<i></i><i></i>记<i></i>。此<i></i>，<i></i>擢升<i></i>正将，封号……云城，称云城将军。”
“<i></i>、<i></i>谢主公！”马毅双眼<i></i>红。