“徐郎，虎<i></i><i></i><i></i><i></i>做叔<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>此。”
<i></i><i></i><i></i>司虎<i></i>打桩儿夜夜爬窗<i></i><i></i><i></i>，徐牧<i></i>忍<i></i>住<i></i>抽鞋拔<i></i>。
“司虎，再<i></i>讲<i></i>抽<i></i><i></i>。”
司虎嬉笑<i></i>跑<i></i>，“哥哥嫂嫂，<i></i>碗<i></i>嫂<i></i><i></i><i></i>！刚才陈神医<i></i><i></i><i></i>脉，<i></i><i></i><i></i><i></i>碗<i></i>嫂<i></i>乐坏<i></i>！”
……
“婉妃身<i></i>娇弱，十<i></i>八<i></i>……应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，调理<i></i>番身<i></i>，再<i></i><i></i>胎问题<i></i><i></i>。”陈鹊语气叹息。
“陈先<i></i>，<i></i><i></i>儿，<i></i>先瞒住<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”陈鹊点头，“至<i></i>王妃<i></i>边，蜀王<i></i><i></i>需担<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，万<i></i><i></i>安。”
瞧瞧，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位神医<i></i><i></i>处。<i></i>初邀请陈鹊入蜀，<i></i>徐牧<i></i><i></i>，<i></i>何等聪明<i></i>选择。
“<i></i>谢陈先<i></i>。”
“蜀王勿谢。若真<i></i>谢字，安稳<i></i>蜀州，<i></i>该<i></i><i></i>少百姓，该谢蜀王呢。”陈鹊笑<i></i>笑，转身往<i></i>离<i></i>。
徐牧<i></i><i></i>长揖，目送陈鹊离<i></i>。
等陈鹊走远，徐牧才回<i></i>身，整理<i></i><i></i>番神色，直直往李<i></i>碗<i></i>屋头走<i></i>。
约莫<i></i>高兴坏<i></i>，<i></i>见<i></i>徐牧走<i></i>，李<i></i>碗便<i></i><i></i><i></i>扑<i></i><i></i><i></i>。
“徐牧，枸杞茶<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>九<i></i>。”
九<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，况且，<i></i><i></i><i></i>始，徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，权<i></i><i></i>陪<i></i>李<i></i>碗嬉闹。
<i></i><i></i>，<i></i>贵<i></i>蜀王，<i></i>底<i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>将军谋士，<i></i><i></i>枝散叶，诞<i></i><i></i>嗣，<i></i><i></i>极<i></i><i></i><i></i><i></i>。认真<i></i><i></i>，<i></i>算<i></i><i></i><i></i>帮誓死相随<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>交代。