“<i></i>王妃，三<i></i>……爷爷，主公已经<i></i>峪关<i></i>！准备回<i></i><i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>，李<i></i>碗瞬间眼睛<i></i>红，<i></i>叮嘱<i></i>两句，才转身往屋<i></i><i></i>跑，约莫<i></i><i></i>告诉姜采薇<i></i>。
“三<i></i>爷爷，<i></i><i></i><i></i>接主公吗？”
“<i></i>接<i></i>卵！”诸葛瘸梗<i></i>脖<i></i>，骂骂咧咧，“儿<i></i><i></i>器，老<i></i><i></i><i></i><i></i>教<i></i><i></i>孙<i></i>。”
<i></i>旁<i></i>老秀才<i></i>陈打铁两<i></i>，深<i></i><i></i><i></i>，懒<i></i>再<i></i>孙勋<i></i>眼。屁颠颠<i></i>逗<i></i>襁褓<i></i><i></i>婴孩，往<i></i>走<i></i>。
……
近乡<i></i>怯，虽<i></i><i></i>离<i></i>蜀州<i></i><i></i>间，并<i></i>算长。<i></i><i></i>场场<i></i>厮杀<i></i><i></i>，再<i></i><i></i>熟悉<i></i>风景，<i></i>让徐牧觉<i></i>，恍<i></i>隔世<i></i>般。
刚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，远远<i></i>，徐牧便<i></i>见<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>，静静<i></i>立<i></i>寒风<i></i><i></i>，等<i></i><i></i>回<i></i>。
“卫丰，<i></i><i></i><i></i>讨彩钱<i></i>。”徐牧笑<i></i>。
喜滋滋<i></i>卫丰，骑<i></i>马扬<i></i>鞭，马蹄儿跑<i></i>飞快，眨眼间便<i></i><i></i><i></i>方。
“蜀王回<i></i>！蜀王平安回<i></i>！”卫丰欢呼<i></i>声音，<i></i><i></i><i></i>响彻<i></i>城门附近。
姜采薇红<i></i>眼睛，将<i></i>锭讨彩<i></i>银<i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i>卫丰<i></i><i></i>。<i></i>旁，连<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i>百姓，<i></i>纷纷赏<i></i>彩钱。
<i></i>等卫丰带<i></i>鼓囊<i></i>银<i></i><i></i>回，司虎<i></i><i></i>眼睛<i></i>直<i></i>。
“牧、牧哥儿回<i></i>，牧哥儿平安回<i></i>！”司虎快马狂奔，跑<i></i>马儿<i></i>喘气<i></i>，依<i></i><i></i><i></i>理<i></i>。
见<i></i>讨彩钱<i></i>，<i></i><i></i>见<i></i>讨<i></i>二轮<i></i>。
唯<i></i>白羽夫<i></i>，<i></i><i></i>群<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，朝<i></i>司虎<i></i><i></i>，塞<i></i><i></i>荷包<i></i>碎银。
“媳妇啊！”司虎急急跳<i></i><i></i>马。
“莫哭，莫哭。”
鸾羽夫<i></i>伸<i></i><i></i>，抱住<i></i>司虎<i></i>头颅，<i></i>双<i></i>，分明<i></i><i></i>激<i></i><i></i><i></i>颤。