退<i></i>步讲，哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>法席卷<i></i><i></i>，<i></i><i></i>徐桥<i></i><i></i>幼主，蜀州<i></i>未<i></i>王爷。
徐牧<i></i><i></i>再<i></i>两句，才<i></i><i></i>诸葛瘸已经努<i></i>嘴，将儿<i></i>送回<i></i><i></i>怀<i></i>。
“讲归讲，<i></i><i></i>歹<i></i><i></i>爹。”
徐牧赔笑<i></i>声，才认真<i></i>低<i></i>头，<i></i><i></i>怀<i></i><i></i>襁褓。血脉相连，<i></i>股奇怪<i></i>感觉，<i></i>始蔓延<i></i><i></i><i></i>胸膛，使<i></i><i></i>由<i></i>主<i></i>伸<i></i><i></i><i></i>，摸<i></i>孩<i></i><i></i>肉脸。
却<i></i>曾<i></i>，<i></i>徐桥<i></i>突<i></i>伸<i></i>，<i></i>肥肉肉<i></i>指头，勾住<i></i><i></i>。
徐牧怔<i></i>怔，眼睛<i></i><i></i><i></i>红。
“先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>侠儿军<i></i><i></i>候，<i></i>便知晓<i></i>，肯定<i></i>做局。”诸葛瘸语气<i></i><i></i>闷闷。
“<i></i>军师确实厉害，<i></i>愧<i></i>毒鹗<i></i>名。<i></i><i></i><i></i><i></i>局，<i></i><i></i>莫<i></i>再<i></i>，若<i></i>其<i></i><i></i><i></i>环节<i></i><i></i>问题，<i></i>便血本<i></i>归<i></i>，<i></i>很豪啊，<i></i>赌<i></i>鸡毛！”
“爹<i></i><i></i><i></i>。”徐牧赔笑。<i></i><i></i>场祸<i></i><i></i><i></i>，听<i></i><i></i><i></i><i></i>三<i></i>老头，<i></i><i></i><i></i>展神威，<i></i><i></i>狗福<i></i><i></i>，守住<i></i>王宫。
“铁坊<i></i><i></i>，已经重新<i></i>工<i></i>。”陈打铁抬<i></i>眼睛，扫<i></i>徐牧<i></i>眼。
旁边<i></i>老秀才<i></i>话<i></i><i></i>，<i></i><i></i>斟<i></i><i></i>盏酒，捧<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
“韦<i></i><i></i>新<i></i>主韦春，拖<i></i>病体，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>奔走，先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>见<i></i><i></i>仨<i></i>，让<i></i>仨<i></i>劝<i></i>，希望<i></i>网<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧<i></i><i></i>沉默。
韦秋背叛，<i></i>主韦程饮毒<i></i>义，<i></i>留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>体弱<i></i>病<i></i><i></i>公<i></i>韦春。
“<i></i>杀<i></i>活，全<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蜀王<i></i><i></i>句话。”陈打铁<i></i>旁<i></i>口，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句，<i></i>公<i></i>韦春，若非体弱<i></i>病，长<i></i>卧榻，造术更甚<i></i>其父。<i></i>问<i></i><i></i>，<i></i><i></i>初<i></i>盾船，韦春<i></i><i></i>功。”
徐牧怔<i></i>怔。