……
挑<i></i><i></i>具蜀卒<i></i>尸体，<i></i>夜风<i></i>，董文狞声<i></i>笑。
<i></i>被<i></i>枪挑<i></i><i></i>蜀州<i></i>汉，即便咳<i></i>血，<i></i><i></i><i></i>笑。
“蜀狗，<i></i>笑什<i></i>。”
“笑<i></i>娘……<i></i>儿<i></i>卵。”
挑<i></i><i></i>尸体，被董文冷<i></i>脸，往<i></i>重重<i></i>掷，再<i></i>半点<i></i>息。
“主公，万<i></i><i></i>蜀骑，至少死伤<i></i>半，<i></i><i></i>蜀<i></i>，<i></i>何<i></i><i></i>拖！”李糜<i></i>脸<i></i>，带<i></i><i></i>丝仓皇。
听<i></i>，董文<i></i>皱<i></i>眉头。<i></i><i></i><i></i>，<i></i>急急转头，<i></i>向令居关<i></i>方向。
“李糜，令居关<i></i>斥候，<i></i>久<i></i><i></i><i></i>传报<i></i>？”
“已经隔<i></i>七哨，近两<i></i><i></i>辰<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”董文咬<i></i>咬牙，“李糜，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>觉<i></i>布衣贼，<i></i>仅仅<i></i><i></i><i></i>拖住<i></i>凉州骑营。”
“李糜，若<i></i><i></i>留<i></i>支断<i></i><i></i>肉军，<i></i>觉<i></i><i></i>何？”
李糜<i></i><i></i>始沉默，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>敢妄断。
“该死，尔等若<i></i><i></i>司马修半分，<i></i>何至<i></i>此！”
“传令，骑营停止追击，先收拢阵型！”
风沙<i></i><i></i>，<i></i>数<i></i>凉骑，纷纷<i></i>平坦<i></i><i></i>势，回赶<i></i>本营<i></i>军<i></i><i></i>。<i></i>等<i></i>董文，<i></i>达<i></i><i></i><i></i><i></i>战命令。
“将伤者带回<i></i>！”
另<i></i>边，至少千<i></i><i></i><i></i>重伤蜀卒，<i></i><i></i><i></i><i></i>军医<i></i>急救<i></i>，<i></i>断止血<i></i>膏。
“肚、肚腹穿<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，将肠<i></i>塞回<i></i>。”<i></i><i></i>老军医泣声<i></i>喊。
“<i></i>管救<i></i>救<i></i>，按照陈神医<i></i>言，<i></i><i></i>尽力<i></i><i></i>，妙<i></i><i></i><i></i>回春，亦<i></i>奇迹<i></i><i></i>。”