?攻凉<i></i>战<i></i>，已经彻底<i></i>进入<i></i>收尾。诸将回师，带回<i></i><i></i>，<i></i>仅<i></i>连胜<i></i>喜报，更<i></i>许<i></i>被擒住<i></i>门阀<i></i>主。
徐牧站<i></i>城楼<i></i>，<i></i><i></i><i></i>方，跪<i></i>长排<i></i>反抗头<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>杀，像常四郎，像左师仁<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>世<i></i>继续暗连，倚<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>选择。<i></i><i></i>路，<i></i>常四郎左师仁<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>始，<i></i>注定<i></i><i></i><i></i>结果。<i></i><i></i><i></i>将，<i></i><i></i>身<i></i>草莽，<i></i><i></i>士卒，<i></i>曾经深受世<i></i><i></i>迫。
<i></i>固<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>真正<i></i>西蜀世<i></i>，并非<i></i>乱世<i></i><i></i>糟粕。
“列队！”陈忠<i></i>头<i></i>喊。
百余<i></i><i></i>蜀卒，抽<i></i><i></i>森寒<i></i>长刀，列<i></i>被绑缚跪<i></i><i></i>门阀<i></i>主身边。数<i></i>清<i></i>凉州百姓，<i></i>四<i></i>八方赶<i></i>，<i></i><i></i>跪<i></i><i></i>门阀<i></i>主，眼睛<i></i><i></i>惊惧，<i></i>更<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i>活<i></i>向往。
“斩。”徐牧<i></i><i></i>表<i></i>，丢<i></i>斩签。
“布衣贼，<i></i>灭<i></i>凉州，逆<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>死！”
“<i></i>杀<i></i>布衣贼——”
徐牧<i></i>语<i></i><i></i>，沉默<i></i>转<i></i><i></i>身。<i></i><i></i>，<i></i>声声<i></i>惨叫，响彻<i></i>整座凉州城。
……
“陈忠拜见主公。”监斩<i></i><i></i>，陈忠急急走入王宫，见<i></i>徐牧，便立即躬身长拜。<i></i><i></i>徐牧，<i></i><i></i>打<i></i>底<i></i>拜服。
<i></i>记<i></i>，<i></i>贾军师<i></i>初<i></i>峪关劝降，<i></i><i></i><i></i>句话。
庸主，使<i></i><i></i><i></i>守<i></i><i></i>犬。<i></i>明主，则带<i></i>挥师北<i></i>，踏平雪山<i></i>草原。
<i></i><i></i>，约莫<i></i><i></i>实<i></i><i></i>。
“陈忠，辛苦。”徐牧露<i></i>笑容。