“<i></i>马！”
余<i></i>熊满<i></i>杀气，提<i></i>金弯刀，带<i></i>三千余骑，气势汹汹<i></i>便往城外冲<i></i>。
<i></i>余<i></i>城<i></i>城外，<i></i>千余<i></i><i></i>使臣团，<i></i><i></i>。<i></i>首<i></i><i></i><i></i>尖帽络腮胡，正罗<i></i>吧嗦<i></i>，指<i></i><i></i>份欠文喊<i></i>什<i></i>。
简易<i></i>城门<i></i><i></i>，余<i></i>王骑马<i></i>阵，举<i></i>金弯刀，<i></i>阳光<i></i><i></i>声声怒吼。
“谁敢<i></i>西蜀，<i></i><i></i><i></i>老娘！”
“杀！”
……
“主公，传<i></i><i></i><i></i>报<i></i><i></i>，余<i></i>王已经<i></i><i></i><i></i>。千余<i></i><i></i><i></i>轮<i></i>使团，被杀<i></i><i></i>剩<i></i>四百余<i></i>，仓皇逃<i></i><i></i>玉门关。”
“老余<i></i><i></i><i></i>猛。”徐牧怔<i></i>怔，原先<i></i><i></i><i></i>，余<i></i>王<i></i>做<i></i>老<i></i><i></i>，<i></i><i></i>番稀泥。却<i></i>料，<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“背靠西蜀<i></i><i></i>树，余<i></i>王<i></i><i></i><i></i>向主公明志。”
“做<i></i><i></i>。”徐牧露<i></i>笑容。实话<i></i>，先<i></i><i></i><i></i>实，<i></i>确实<i></i>点反感西羌<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，余<i></i>王<i></i><i></i>懂<i></i><i></i>。
“余<i></i>部落，杀<i></i><i></i><i></i>拨<i></i>使臣。<i></i><i></i>，肯定<i></i><i></i>祸<i></i>，主公需<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>妨。<i></i><i></i><i></i><i></i>句话，<i></i>原<i></i>疆土，<i></i>管<i></i>羌<i></i><i></i><i></i>西域，<i></i>别<i></i>念<i></i><i></i>。<i></i>堂堂<i></i><i></i>西蜀王，连麾<i></i><i></i>疆土<i></i>护<i></i>住，干脆重操旧业，滚回<i></i>卖酒<i></i><i></i>。”
“主公高义。”
徐牧仰<i></i>头，“文龙，凉州通往西域<i></i>丝绸<i></i>路，<i></i><i></i><i></i>磨啊。”
派<i></i><i></i><i></i>探路营，哪怕<i></i><i></i>向导，<i></i>进展并<i></i>算快。徐牧<i></i><i></i><i></i>，先派<i></i><i></i>支使臣，<i></i><i></i><i></i>闭塞<i></i><i></i>况<i></i>，恐怕<i></i>走<i></i>半途，便<i></i>迷路<i></i>。
玉门关外<i></i>隔绝，互市关闭，<i></i>护府<i></i>撤军，随<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>力衰弱，已经<i></i>近百<i></i><i></i><i></i>间。