槐月初，夏<i></i><i></i>燥热，已经<i></i>始<i></i>临。
<i></i>空湛蓝，云儿轻飘，<i></i>论怎<i></i><i></i>，<i></i><i></i>赏<i></i>悦目<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>此<i></i>，身<i></i>沧州<i></i>袁安，已经像<i></i>疯<i></i><i></i>般，躲<i></i>寝殿<i></i><i></i>敢外<i></i>。
“陛<i></i>，<i></i>膳<i></i>。”
<i></i><i></i>立<i></i>门外<i></i><i></i>太监，泣<i></i><i></i>声。比<i></i>其<i></i>老太监<i></i><i></i>，<i></i>才刚割，终归<i></i>留<i></i>两三分<i></i>男<i></i>胆气。
“盯梢<i></i>杜<i></i>管走<i></i>，陛<i></i>若<i></i>需<i></i>，<i></i>便<i></i>办法。”
紧逼<i></i>殿门，忠义<i></i><i></i>太监，声声泣血。
“殿室昏暗，朕<i></i>灯油，<i></i><i></i>取灯油。<i></i>帮朕，朕赐<i></i><i></i>姓！”隔<i></i>门，袁安<i></i>表<i></i>，忽<i></i>满<i></i><i></i>冷。
<i></i>太监“扑通”跪<i></i>，“怎敢……陛<i></i>，<i></i>奴<i></i><i></i><i></i>取，等<i></i>再送<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>，盯梢<i></i>两<i></i>老太监，已经<i></i>咧咧<i></i>走回。听见声音，<i></i>太监急忙<i></i>身，抹<i></i><i></i>眼泪珠<i></i>，躬<i></i>身立<i></i>殿外。
<i></i>切仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>空<i></i><i></i>云，依<i></i>湛蓝。举目<i></i><i></i>，万<i></i><i></i><i></i>晴<i></i>。
“<i></i><i></i>，皇<i></i>娘娘<i></i><i></i><i></i>！”
<i></i><i></i>黄昏，整<i></i>皇宫，<i></i><i></i><i></i>紧张<i></i><i></i>。寻<i></i><i></i>几<i></i>太医，<i></i>及十余<i></i><i></i>稳婆，皆<i></i>战战兢兢<i></i><i></i>入。
快剑阿七，孤身立<i></i>殿顶<i></i>，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>蝼蚁，眼神<i></i>莫<i></i>感<i></i>。<i></i><i></i><i></i>回头，偶尔<i></i>向正殿<i></i><i></i>候，才<i></i>露<i></i><i></i>丝丝<i></i>担<i></i>。
“陛<i></i>驾<i></i>——”
被几<i></i>老太监，提<i></i>往正殿走。即便穿<i></i>龙袍，袁安依<i></i><i></i><i></i>半分精神，整<i></i><i></i>趔趔趄趄<i></i>，走<i></i>极慢。