“晁将军，卫将军，先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>余<i></i>城外五十<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>敌<i></i><i></i>祈福树。”
“祈福树？什<i></i>东西？”
“<i></i>约<i></i>寻<i></i>株植物，将红带绑<i></i>花结，缚<i></i>树<i></i>，祈愿<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>西域<i></i><i></i>流<i></i><i></i>祈愿方法。”
“莫名其妙<i></i>东西。”听<i></i>余<i></i>图<i></i>话，卫丰笑<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>惜，<i></i>笑<i></i>笑<i></i>，<i></i><i></i>脸色，忽<i></i>变<i></i><i></i>顿。<i></i>双眼眸<i></i>，<i></i>知<i></i>回<i></i>什<i></i>。
“卫兄，<i></i>怎<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>……巡哨<i></i><i></i>乏累<i></i>。”
“<i></i><i></i>回营吧，左右<i></i>色<i></i><i></i>黑<i></i>。”晁义抬头，往远处眺望<i></i>阵，冷静<i></i>口。
<i></i>足万<i></i><i></i>骑兵，<i></i>始循<i></i><i></i>路，重新往余<i></i>城<i></i>方向回赶。
<i></i>路<i></i>，原本<i></i><i></i><i></i>笑<i></i>卫丰，仿佛像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，似<i></i>累<i></i>，跟<i></i><i></i>军狂奔，却变<i></i>沉默寡言<i></i><i></i>。
……
“丝绸<i></i>路<i></i>概念，<i></i>致<i></i><i></i><i></i>此。”凉州王宫<i></i>，徐牧呼<i></i><i></i>口气。
“<i></i>致<i></i><i></i>义，<i></i>仅<i></i>互市贩卖，另外，<i></i><i></i>巩固<i></i>凉州边境<i></i>安稳。蜀州<i></i>丝绸蜀锦，卖<i></i>西域<i></i>话，至少<i></i><i></i><i></i>原<i></i>三倍<i></i>价。另外，<i></i>需<i></i>铁料，甚至<i></i>硝石，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>西域<i></i>边，收购<i></i><i></i>。”
“文龙，<i></i>换句话<i></i>，<i></i>条<i></i>凉州，通<i></i>西域<i></i>路，<i></i>仅仅<i></i><i></i>条路，它更<i></i><i></i>条纽带，将<i></i><i></i><i></i><i></i>文，军<i></i>，<i></i>族习惯，<i></i><i></i>连接<i></i><i></i>。”
徐牧越<i></i>越激<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>世<i></i><i></i>，更<i></i>明白<i></i><i></i>纽带通<i></i><i></i>历史<i></i>义。