飘舞<i></i>徐字旗，重新<i></i>蜀州<i></i><i></i>空，飞扬<i></i><i></i>。
“回<i></i>，回<i></i>！徐郎<i></i>回<i></i>！”<i></i><i></i><i></i>，挺<i></i>隆肚<i></i>李<i></i>婉，声音激<i></i><i></i>比。若非<i></i>身<i></i><i></i>适，<i></i>真<i></i>准备十碗八碗<i></i>枸杞汤。
姜采薇抱<i></i>徐桥，脸庞<i></i><i></i>满<i></i>欢喜。守乡<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>止<i></i>次<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>夫君徐牧，脸儿<i></i><i></i><i></i>晒黑，身<i></i><i></i><i></i><i></i>受伤。
“韩九，快让<i></i>扫尘迎接。”
“<i></i>令。”韩九憨笑两声，急急跑<i></i><i></i>王宫。
“婉婉，<i></i><i></i>换新衣，接徐郎回<i></i>。”
李<i></i>婉眼睛转<i></i>转，“采薇姐，<i></i>身<i></i><i></i>适，<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>屋头<i></i>，换<i></i>块<i></i>床板。”
姜采薇平静抬头，<i></i><i></i>任何<i></i>娇羞。
“已经换<i></i>。”
……
“风将军，<i></i>狗<i></i><i></i>慢点。”离<i></i><i></i><i></i>已经很近，怕被百姓听<i></i>，徐牧<i></i>边扯<i></i>缰绳，<i></i>边<i></i>声骂娘。
每每回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，风将军<i></i>片花花马，便兴奋<i></i>像<i></i><i></i>马瘟。别<i></i><i></i><i></i>管，<i></i>记<i></i>驮两<i></i>王妃，<i></i><i></i>往<i></i>树林钻。
“主公，<i></i>马啊。”<i></i>马车<i></i>探<i></i>头，贾周<i></i>露<i></i>笑容。
<i></i><i></i><i></i>亲，<i></i>入目<i></i>满城百姓，皆<i></i><i></i><i></i>老友。
<i></i>并未觉孤独。
<i></i>且，<i></i><i></i><i></i><i></i>入室弟<i></i>，唯<i></i><i></i>入室弟<i></i>，奉<i></i><i></i>父。
“老师，弟<i></i>韩幸，拜见老师。”
近<i></i>城关，正<i></i>贾周<i></i><i></i>，冷<i></i>丁听见<i></i><i></i><i></i>熟悉<i></i>声音。<i></i>等回头，便<i></i><i></i><i></i>狗福穿<i></i>正袍，规规矩矩<i></i>站<i></i>马车外，冲<i></i><i></i><i></i>师礼。
“孺<i></i><i></i>教。”贾周<i></i>眼眸<i></i><i></i>，露<i></i>欢喜<i></i><i></i>味，叫停<i></i>马车，走<i></i><i></i>打量<i></i><i></i>狗福<i></i>番。