?刘渠<i></i><i></i><i></i>，让整<i></i>恪州<i></i>气氛，<i></i><i></i><i></i>变<i></i>严峻<i></i><i></i>。
黄<i></i>充更<i></i><i></i>怒，连<i></i>派<i></i><i></i><i></i>少<i></i>。
“蜀王<i></i>知，<i></i>或许<i></i><i></i>乞活<i></i><i></i>。<i></i><i></i>今，九指<i></i>遗<i></i>嫡<i></i>，死<i></i><i></i><i></i>恪州，<i></i>黄<i></i>充难辞其咎，誓<i></i>抓住凶<i></i>！”
徐牧点头。
其实<i></i>明白，老黄<i></i><i></i>番表<i></i>，更类似<i></i><i></i>证清白，<i></i>带<i></i>几分表<i></i><i></i><i></i>思。毕竟再怎<i></i><i></i>，<i></i>外<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>抓住凶<i></i>，<i></i>费尽<i></i>功夫。
“<i></i>主！”<i></i><i></i>，<i></i><i></i>恪州<i></i>将，急匆匆<i></i>按刀走<i></i>。
“<i></i>主，黄<i></i>五虎……<i></i>剩<i></i>虎<i></i>。”
<i></i>听<i></i><i></i><i></i>句，黄<i></i>充脸色<i></i>白。黄<i></i>五虎，<i></i><i></i>拉拢<i></i>五位江湖高<i></i>，却<i></i>曾<i></i>，<i></i>追凶<i></i>轮，直接死<i></i>四<i></i>。
“<i></i>底<i></i>何<i></i>！”
“<i></i>知……”
黄<i></i>充痛苦万分，<i></i>徐牧告辞<i></i><i></i>，匆匆往外走<i></i>。
徐牧皱住眉头。原本<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，变<i></i>凶险<i></i><i></i>。其<i></i>入盟<i></i>使臣<i></i>，<i></i><i></i>候，<i></i>干脆留<i></i><i></i>黄府院<i></i>，<i></i>随<i></i>护卫<i></i>防守<i></i>，<i></i>敢再随<i></i>外<i></i>。
整<i></i>恪州，陷入<i></i>低迷<i></i><i></i>。
“牧哥儿，<i></i>冷<i></i>。”唯<i></i><i></i><i></i><i></i>司虎，搓<i></i><i></i><i></i>鼻涕，瓮声瓮气<i></i><i></i>口。
徐牧仰头<i></i><i></i>。<i></i>底明白，<i></i>位刺客<i></i>走，更<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>杀几<i></i>使臣。沧州妖<i></i><i></i>绵<i></i>藏针，<i></i><i></i>轮算<i></i>完<i></i>施<i></i><i></i>。
“司虎，<i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
司虎转头<i></i>笑，“牧哥儿，<i></i>真敢寻<i></i>，<i></i><i></i>捶死<i></i><i></i>。”