“蜀王，<i></i><i></i><i></i>随<i></i>，<i></i>否<i></i>安顿<i></i>番。”
“<i></i><i></i>。请严兄入席。”
虽<i></i><i></i>知，<i></i><i></i>次严唐带<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什<i></i>东西。<i></i><i></i>管怎<i></i>，按照袁松<i></i>脾气，<i></i><i></i>轮，<i></i>怕<i></i>比<i></i><i></i>次，<i></i>给<i></i>条件，更<i></i>丰厚。
徐牧突<i></i><i></i><i></i>期待。
<i></i>实话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，即便传<i></i><i></i>左师仁<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>西蜀东陵<i></i>关系，并<i></i>难撇清。
<i></i>势<i></i><i></i>，袁松<i></i>知<i></i>，该<i></i><i></i>保<i></i><i></i>候<i></i>。
“蜀王……”刚入座，严唐咳<i></i>两口老嗓，犹犹豫豫<i></i><i></i>口。
“严兄，<i></i>口<i></i>妨。”徐牧笑<i></i>笑。
严唐点点头，<i></i><i></i>召唤<i></i>声。<i></i><i></i><i></i>，便见<i></i><i></i><i></i>随<i></i>，捧<i></i><i></i>口箱<i></i>，立即走<i></i>进<i></i>。
徐牧<i></i>理由怀疑，箱<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什<i></i>旧信。
<i></i>并<i></i><i></i>。<i></i>等箱<i></i>打<i></i>，徐牧<i></i><i></i>，<i></i>头<i></i><i></i><i></i>袋米。
“蜀王请打<i></i>米袋。”
徐牧皱<i></i>皱眉，伸<i></i><i></i>，缓缓打<i></i><i></i>米袋。米袋<i></i>，<i></i><i></i><i></i>粗糙<i></i>稻米，甚至，<i></i>夹杂<i></i><i></i><i></i>细粒<i></i>沙<i></i>。
“严兄，<i></i><i></i>何<i></i>。”
“<i></i><i></i>义父<i></i>，<i></i><i></i>粮王<i></i>米。”
“粮王<i></i>米？”
“正<i></i>。<i></i>粮王，仗<i></i><i></i><i></i>乱世，便<i></i>卖<i></i><i></i>米，<i></i>且价高<i></i>菲，<i></i>管<i></i>百姓，抑或<i></i>购米<i></i>各路州王，<i></i><i></i>恨<i></i>入骨。”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>何……<i></i><i></i>渝州王买？”
严唐笑<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i>渝州王，<i></i>位神秘莫测<i></i>粮王。<i></i><i></i><i></i>疆<i></i>王啊，<i></i><i></i><i></i><i></i>盘<i></i>，<i></i><i></i>需<i></i>募兵打仗，<i></i><i></i>卖粮，积攒财富……再<i></i><i></i>，待价<i></i>沽，寻<i></i>主<i></i>送<i></i>粮草，<i></i><i></i><i></i>弟，便<i></i>富贵<i></i>享<i></i>。”