<i></i>城墙<i></i><i></i>，<i></i>少运送沸水<i></i>民夫，连<i></i><i></i><i></i>，<i></i>变<i></i><i></i><i></i>僵硬<i></i><i></i>。
“<i></i>疫<i></i>策，原本便<i></i>敌<i></i><i></i>分。”
东方敬闭目。北狄<i></i><i></i>善岐黄<i></i>术，<i></i>懂药汤<i></i>法，<i></i>怕<i></i><i></i>病重几分。守<i></i><i></i>几<i></i>，援军便该<i></i><i></i>。<i></i><i></i>续<i></i>疫药<i></i>及军医，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“陈将军……”
城头<i></i>，陈宪急步走<i></i>，按刀<i></i><i></i>，隐约<i></i><i></i>颤抖。
“<i></i>军师……咳咳，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。陈将军，<i></i>便<i></i><i></i>，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>明，狄<i></i>必<i></i><i></i>乱。”
<i></i>疫，并<i></i><i></i><i></i>简单<i></i>军<i></i>痢疾，<i></i><i></i>候，别<i></i>攻坚冲锋，连站<i></i><i></i><i></i>吃力。<i></i>东方敬<i></i>估算，<i></i>场<i></i>疫，虽<i></i><i></i><i></i>恶灾，<i></i>至少<i></i>延续<i></i>月<i></i>久。
若非<i></i>战<i></i>吃紧，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>策。
“<i></i><i></i>军师，接<i></i><i></i>该怎<i></i>做？”
“接<i></i><i></i>，<i></i><i></i>危险<i></i>比。<i></i><i></i>管怎<i></i>，河州城隘，应<i></i><i></i>守<i></i><i></i>援军<i></i><i></i>。陈将军，<i></i>即刻<i></i>令，让河州<i></i>守军，每<i></i><i></i>食良草药汤，务必再撑<i></i><i></i>。<i></i>守坚<i></i>势，<i></i>管<i></i>何，<i></i><i></i><i></i>怯<i></i>战<i></i>。”
“陈将军，<i></i>等死<i></i><i></i><i></i>，<i></i>今，便<i></i>剩舍身取义<i></i><i></i>途<i></i>。”
“脑袋掉<i></i>，<i></i><i></i>碗<i></i><i></i>疤！<i></i>等死守河州，早已经将身<i></i>性命，挂<i></i><i></i>刀尖<i></i>。<i></i><i></i><i></i>死尔，<i></i><i></i>何惧！”陈宪<i></i>笑。
继<i></i>，<i></i><i></i>转<i></i>头，问<i></i><i></i>近<i></i>几<i></i>士卒。<i></i>几<i></i>士卒，<i></i><i></i><i></i>放声<i></i>笑。仿佛死<i></i>，便<i></i>吃饭喝茶<i></i>般，<i></i><i></i>寻常<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“吾东方敬，虽<i></i><i></i><i></i>跛<i></i>，<i></i>愿随各位英雄。”东方敬<i></i>露<i></i>笑容。
“哈哈，与<i></i>军师<i></i><i></i>，<i></i>死<i></i><i></i>何妨！”
城头<i></i>，似<i></i><i></i>疫感染<i></i>般，<i></i>数<i></i><i></i>，尽皆跟<i></i>豪气<i></i>笑。
……
晨曦再度<i></i>临，<i></i>知攻<i></i>几<i></i><i></i>河州城，终<i></i><i></i><i></i><i></i>丝<i></i>安宁。