。
请降？连司虎<i></i>骗<i></i><i></i>。
“徐兄，<i></i><i></i><i></i>做什<i></i>呢——”
左师仁<i></i>话<i></i>完，突<i></i>间，<i></i><i></i>东陵裨将急急走入。
“怎<i></i>？”
“主公，诸位王爷，<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>皇<i></i><i></i><i></i>，至少<i></i>数千<i></i>万<i></i>百姓，齐齐跪<i></i><i></i><i></i>，请<i></i>等退军。”
“肉军？”
“并<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少名<i></i>。<i></i><i></i>儒，<i></i>告老<i></i>乡<i></i>老臣，<i></i>及诸<i></i>老将。”
左师仁皱<i></i><i></i>眉头。<i></i>旁<i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i><i></i>色<i></i>悦。<i></i><i></i><i></i><i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>妖<i></i><i></i><i></i>脚。
<i></i><i></i>奈<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>沧州，依<i></i>算<i></i><i></i><i></i>皇室正统，<i></i>号召<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，并<i></i>奇怪。
“理<i></i><i></i>甚。若<i></i><i></i>退<i></i>，<i></i><i></i>候直接杀<i></i><i></i>。”
赵棣冷笑。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i>被口诛笔伐<i></i>。”
左师仁语气担忧<i></i>吐<i></i><i></i>句，继<i></i><i></i>抬头<i></i>向徐牧。
“<i></i><i></i>吧，<i></i>听徐兄<i></i>，徐兄<i></i>怎<i></i>做，<i></i><i></i>怎<i></i>做。”
徐牧<i></i>底<i></i>语。<i></i>老左爱惜羽毛<i></i>老毛病，<i></i><i></i>犯<i></i>。<i></i><i></i>倒<i></i>，整<i></i>皮球踢<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，相比<i></i>左师仁，<i></i>并<i></i><i></i>任何<i></i>顾忌。左右，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，让<i></i><i></i>什<i></i>老臣老将，<i></i><i></i>世<i></i>，<i></i>将<i></i>捧<i></i><i></i><i></i><i></i>宝。
“莫理。”
徐牧摇头，“便给<i></i><i></i><i></i>间，若<i></i><i></i>退<i></i>话，便<i></i>杀鸡儆猴<i></i><i></i>段，逼迫<i></i><i></i><i></i>让<i></i>。<i></i><i></i>候，<i></i>军继续攻城。”
“<i></i><i></i>，左盟主<i></i>知，皇<i></i><i></i><i></i><i></i>少守军？”
“约<i></i>三万<i></i>数。<i></i>先<i></i>，妖<i></i><i></i>马匹，<i></i><i></i><i></i><i></i>火马计，使<i></i><i></i>盟军损失惨重，该死<i></i>。”