<i></i>知<i></i>，渝州<i></i><i></i>位<i></i>谋九指<i></i>遗，根本<i></i>给<i></i>任何机<i></i>。再加<i></i>蜀军<i></i>愤怒，渝州军暴涨<i></i>士气……<i></i><i></i><i></i><i></i>，约莫<i></i><i></i>走投<i></i>路<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>沧州。隔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>寄予厚望<i></i><i></i>位太<i></i>，应<i></i><i></i>败<i></i>吧。
“太叔先<i></i>，<i></i><i></i>……再<i></i><i></i>碗吗。”
“请便。”
盖公<i></i>喜<i></i>望，急忙垂<i></i>头，伸<i></i>往锅<i></i>舀<i></i>——
喀嚓。
太叔望<i></i>旁抽刀，砍<i></i><i></i>盖公<i></i>颈背<i></i>。
“太叔先<i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i><i></i>碗。”
盖公满脸<i></i>血，<i></i><i></i>置信<i></i>仰<i></i>头。
太叔望状若疯狂，索性站<i></i>身<i></i>，拿<i></i>长刀，像<i></i>泄<i></i>般，<i></i>断朝<i></i>盖公劈<i></i>。直至，<i></i>位胡王<i></i>尸体，化<i></i><i></i><i></i>滩血水。
<i></i>旁<i></i>胡王护卫，亦被乱刀砍死。
“呼。”
太叔望仰<i></i>头，重重呼<i></i><i></i>口气。若<i></i>早<i></i><i></i>候，<i></i>傻<i></i><i></i>般<i></i>盟友，<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>迅速抢攻定北关，<i></i><i></i>定真<i></i>机<i></i>。
<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i>杀陆休，耗<i></i>几乎<i></i><i></i><i></i>夜<i></i><i></i>间。
“主公莫怕，<i></i><i></i>杀主公。”
太叔望侧<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>眼往<i></i>缩<i></i>公孙器。
“主公，吃<i></i>吃马肉羹？”
“太叔先<i></i>，<i></i><i></i>饿！”
公孙器急忙<i></i>喊。
“<i></i>罢，<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i>。”
公孙器战战兢兢点头。
<i></i><i></i>惜，<i></i>等太叔望吃两口，便<i></i>斥候急急赶回。
“太叔先<i></i>，五十<i></i>外，渝州军<i></i>追<i></i><i></i>！”
“该死。”
太叔望将木碗扔掉，迅速<i></i>身，“传令全军，再往北撤退，若<i></i>违抗者，立斩<i></i>赦！”