徐牧叹<i></i>口气，<i></i>始<i></i>念黄<i></i>充<i></i>。<i></i><i></i>送礼，相<i></i><i></i>雪<i></i>送炭，缺什<i></i>送什<i></i>。<i></i>倒<i></i>，<i></i><i></i>乱世<i></i>，直接送<i></i><i></i>赏<i></i>云尊。
若<i></i>黄<i></i>充<i></i><i></i>……哪怕<i></i>需<i></i>西蜀，<i></i><i></i><i></i>尽办法，平息袁松<i></i>左师仁<i></i>战<i></i>。<i></i>便<i></i>乱世<i></i>才，<i></i><i></i>惜，赵<i></i><i></i>并<i></i><i></i>。
“<i></i>请蜀王帮忙，帮忙……<i></i>服东莱王<i></i>东陵王，勿<i></i>再<i></i>刀兵，使<i></i>恪州，百姓<i></i>灵涂炭呐。”
“恪州<i></i><i></i>，<i></i>徐牧定<i></i><i></i><i></i>袖<i></i>旁观。”
徐牧脸色认真，“赵<i></i>主，<i></i><i></i><i></i>何，<i></i><i></i>沧州<i></i>江<i></i>西岸，派<i></i>二十艘战船，若恪州百姓<i></i><i></i><i></i>处，<i></i><i></i>先<i></i>西蜀避祸。另外，<i></i>即刻书信两封，派<i></i>交给东莱王袁松，<i></i>及东陵王左师仁，劝<i></i>二<i></i>，<i></i>苍<i></i>考虑，早休刀兵。”
“甚<i></i>，<i></i>谢蜀王！”
赵由脸色<i></i>喜。<i></i><i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i>番敬拜。
“赵<i></i>主，记住<i></i>，<i></i>沧州西岸，<i></i><i></i>西蜀<i></i>战船，迎接逃难百姓。<i></i><i></i>，若<i></i>罢兵<i></i><i></i>，<i></i><i></i>让<i></i><i></i>百姓，即刻赶回恪州<i></i>。”
“蜀王放<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>，马<i></i><i></i>布官文。”
“甚<i></i>，<i></i><i></i>宜迟，<i></i><i></i>分头<i></i><i></i>。”
赵由急急<i></i>身，三步<i></i>拜，走<i></i><i></i>王宫。
“主公，<i></i>比<i></i>黄<i></i>主<i></i><i></i>，本<i></i><i></i><i></i>微末。”
贾周苦涩<i></i>口。
<i></i>乱世，<i></i>口<i></i><i></i>创造力，<i></i>恪州逃难<i></i>百姓，入<i></i>沧州，或者暮云州，刚<i></i><i></i>填补战争<i></i>空缺，<i></i><i></i>候，徐牧<i></i><i></i>办法，让<i></i><i></i><i></i><i></i>西蜀安居乐业。
至<i></i>书信，哪怕写<i></i><i></i>百封，<i></i><i></i><i></i>卵<i></i>。袁松<i></i>左师仁，肯定<i></i><i></i>听<i></i><i></i>。<i></i><i></i>蜀王，<i></i><i></i><i></i>原<i></i>皇帝。